Fortnite voor ouders en andere losers
Ahh, komt iemand met een pump in mijn rug! Waar ben je? Kom even healen! Als ik nu gekild word door een lucky headshot! Hebben jullie healings voor me? Jij gaat alleen maar knocked. Ik heb 5 HP. Waar ben je? Ik kan niks meer met die fucking burst. En je had al de hele tijd twee bandage! Let’s go tilted. Wow, daar ligt echt lute voor 2 mensen. Jij staat daar gewoon te campen! Wat ben je goed! Ik heb een groene AR (‘ee-ar’). Hij zit in mijn osso, nee he!
Een handleiding Fortnite voor ouders….
Zeg dit soort dingen als je meespeelt of meekijkt. Een kleine handleiding – over hoe om te gaan met Fortnite – voor ouders en andere losers zou wel handig zijn. Dat wij niks snappen van de lol van gamen vinden vooral jongens achterlijk. Maar als je dan ook nog Fortnite niet kent, nee dat’s een soort bekentenis die je beter niet kan doen.
Tenminste als je ooit nog wil levelen. Daarom is het belangrijk dat je af en toe wat uitkraamt over joinen, droppen en healen. Achteloos vragen naar welke kleur iemand heeft, doet het ook goed. Er schijnt namelijk een kleurenvolgorde te zijn die op de waarde van bezittingen of wapens slaat: grijs, groen, blauw, paars en – het beste – goud. Dat ik graag een krant (een fysieke dus) of een boek lees, wordt meewarig geaccepteerd. Dat soort dingen doen mensen uit de vorige eeuw nou eenmaal. Iedereen heeft wat. Kan. Zoals je ook accepteert dat een oudere met een rollator loopt.
Soms begin ik over mijn eigen jeugd: over buiten op straat hockeyen of met groepjes afspreken om ergens heen te fietsen. Daar nemen de heren hier dan kennis van. Meer niet. Oortje weer in en verder. Hij wil me finishen! Kan iemand komen en me reviven? Hij pusht! Ja hoor, eentje knocked! Hoeveel HP had ‘ie?
Anderhalf uur per dag gamen is een soort ondergrens, korter spelen kan niet. Er is echt niemand die zo kort en zo weinig mag gamen. Er is trouwens ook geen dertienjarige die doordeweeks voor 23.30 uur naar bed moet.
lees ook : een dag niet gehooid
