Nooit meer zorgeloos
over grote en kleine zorgen van moeders
Kiezen voor kinderen, hoe moeilijk moet dat zijn, om te weten wanneer je eraan toe bent. En dan moet het ook allemaal maar lukken, als je die keuze eenmaal hebt gemaakt, vooral dat. Ik ben een bofkont, want die keuze hoefde ik nooit te maken. Onze oudste besloot dat ze kwam en zo gebeurde: ik raakte van haar in verwachting door de pil heen.
kleine kinderen, kleine zorgen?
‘Kleine kinderen, kleine zorgen. Grote kinderen, grote zorgen’. Volgens het gezegde is dat zo. Maar ik had ook grote zorgen om die twee toen ze nog heel erg klein waren. En die kleine en grote zorgen bleven, want je bent voor altijd verbonden met dat leven dat je op de wereld hebt gezet.
Soms vraag ik me weleens af, of ik wel genoeg van ze genoten heb. Soms zit je zo midden in de drukte van dat volle leven, dat sommige dingen toch een beetje aan je voorbijgaan. Verstandelijk weet ik dat ik heel veel tijd met mijn meiden heb doorgebracht, dat ik ze gekoesterd heb. Maar ik had ook best wat zorgen tijdens dat opgroeien. Soms had ik genoeg te zorgen aan mezelf, maar waren er ook nog altijd twee kleine meisjes die me nodig hadden.
even terug ….
Naarmate ik ouder word, denk ik er vaker aan, verlang ik soms zo terug naar toen. Niet om dingen anders te doen,dat niet, maar om nog even te voelen wat ik toen zo fijn vond. En wat ook zo ontzettend bijzonder was. Zoals zwanger zijn. Als je in verwachting bent, ben je toch vooral bezig met de vraag of het allemaal goed gaat daarbinnen. Of het gezond is, je kindje, en hoe het eruit zal zien. Ik was ongeduldig, zeker bij onze eerste, omdat je dan nog niet weet wat er ongeveer komen gaat. Stond ik onvoldoende stil bij de grootsheid van dat fragiele leven dat binnen in je groeit, gewoon omdat ik die baby zo graag in mijn armen wilde houden. Had ik toen maar meegeschreven, verzucht ik nog weleens.
Dat gemis van die baby in mijn buik, dat gemis kwam pas heel veel jaren later. Die jaren als jonge moeder had ik het veel te druk met andere dingen. Maar zo’n druktemaker in je buik, dat leven dat alleen jij voelt, dat zou ik best nog een dag willen beleven. Machtig mooi vond ik dat. Maar dat geld ongetwijfeld voor heel veel moeders.
Herkenbaar? Ik ben benieuwd!
Meer lezen van Cynthia Poen
meer lezen over je zorgen maken: lees wanneer moet je je zorgen maken over je 5 jarige kleuter
Verlangen heb ik niet naar het zwanger zijn. Wel hele mooie herinneringen aan het samen zijn.
ook mooi Linda!
Steeds als ik een artikel als dit lees, realiseer ik me weer dat als er een ding is in het leven dat ik mis, het het feit is dat ik geen vader ben geworden. Maar ja kinderen neem je niet, die krijg je, en helaas is dat niet altijd mogelijk.
ach ….wat lief gezegd. ik ben zo vrij je een digitale knuffel te sturen
Ook van mij een virtuele knuffel Henk, want mooie woorden van troost schieten me nu even niet te binnen 🙂
Hi de zorgen over eigen kids heb ik niet want, Ik had graag mama geworden, maar na mooie periode van oefenen mocht het niet zo zijn.
Soms mis ik het weleens , maar ik heb een leuke andere titel en dat is die van tante
dat maakt voor persoonlijk veel goed
dat is een eretitel !
Tante zijn is prachtig, en de liefde van een kind is altijd rijkdom, ook als je niet van jezelf zijn
Niet herkenbaar voor mij. Ik (wij) hebben ooit de keuze gemaakt voor géén kinderen. Ook geen keuze die je 1-2-3 maakt kan ik je zeggen.
Dat snap ik ook heel goed Saskia, een kind op de wereld zetten is geen sinecure. Wel mooi dat jullie daar samen duidelijke keuzes in hebben gemaakt, het kan ook voor een verwijdering in een relatie zorgen tenslotte.
Herkenbaar. Niet voor de eerste jaren, ik was veel met ze, was er heel bewust van dat de kindertijd snel voorbijgaat. Ben nog steeds erg dankbaar dat ik zoveel heb kunnen meekrijgen. Later besloot het leven anders en moest ik het anders doen waardoor ik veel minder er kon zijn, werkte 6 à 7 dagen in de week. En miste, ook heel bewust, de tijd met de kinderen. Was gewoon niet anders helaas.
Het leven deelt soms rake klappen uit Frederique, wel mooi dat je er die eerste jaren veel voor ze was. Die basis moet voor hen ook heel waardevol voelen.
Ik was al heel jong zwanger en zou het niet meer willen worden. Ik heb namelijk hms en de zwangerschap verergerd dat. Maar ik zou mijn zoon voor geen goud willen missen.
Dan heb je hele andere herinneringen aan een zwangerschap he?!
Ik vraag me ook vaak af of ik wel genoeg van ze genoten heb, toen ze klein waren. Ik was ook erg druk bezig met mijn werk en af en toe krijg ik hier echt een schuldgevoel over….
Dat zijn lastige gevoelens An, ik vraag het mijn meiden weleens maar ze hebben oprecht het gevoel dat ik er altijd voor ze was en wisten altijd hoeveel ik van ze houd. Nu ze volwassen zijn realiseren ze zich hoe zwaar het kan zijn, werken en een gezin combineren. Het is zo mooi en ontroerend om dat terug te krijgen, die waardering. Niemand is perfect en jij hebt vast je stinkende best gedaan!
Hier een kinderloze vrouw, dus ik kan me moeilijk in dit gevoel verplaatsen. Juist ook omdat ik die behoefte ook nog niet heb.
En dat is ook prima Janet, we zijn gelukkig allemaal verschillend 🙂