Lang leve de werkende moeders
Moet de werkende moeder zich nog steeds verdedigen….ik ben bang van wel
In een eerder artikel, waar ik uitlegde aan welke moeders ik me gruwelijk kan ergeren, noemde ik al de thuisblijfmoeder.
Heel politiek correct voegde ik eraan toe : iedereen moet natuurlijk zelf weten of ze gaat werken of niet…maar er zit vaak zo’n tevreden blik bij. De “ikbentoevalligweleengoedemoederblik”
En dat werkt op mijn zenuwen.
Want ik ben van de generatie waar moeders “mochten” werken. Ja, je leest het goed. Wij mochten dat…van wie mocht je dat vraag je me nu ? Geen idee!!
Maar heus ik maakte het mee dat een mannelijke collega aan de lunchtafel zei : “oohhh als er kinderen komen, dan mag mijn vrouw gerust blijven werken hoor”.
Of mijn conrector die zei : “ja, mijn vrouw verdient toevallig minder dan ik, maar anders was ik wel parttime gaan werken” Al mijn geëmancipeerde collega’s probeerden hem uit te leggen, dat er van “toevallig” geen sprake was. Hij begreep het, ondanks zijn universitaire studie waar hij zich graag op liet voorstaan, niet.
Toen ik 31 jaar geleden moeder werd en aan gaf vier dagen in de week te blijven werken, is mij vaak gevraagd waarom ik dat deed. Dat alleen al he…kent iemand een vader aan wie die vraag gesteld is.
Mijn antwoord was altijd :omdat ik de kost moet verdienen. “en de vader dan ??” riep men in koor.
“Die mag dat van mij ook”, zei ik dan.
Er zijn twee redenen waarom ik met hart en ziel geloof in de werkende moeder
1 Ik ben moeder en heb dus een zorgplicht voor mijn kinderen die ik op niets en niemand kan afschuiven.Mijn kinderen hebben behalve liefde ook eten , schoenen en scholing nodig. Ook al hebben mijn kinderen nog zo’n leuke vader die de kost verdient: een huwelijk kan spaak lopen, een man kan zijn baan kwijt raken, het is soms wel eens crisis. Hij kan in een rolstoel belanden… Kortom : een werkende vader is niet gelijk aan financiële zekerheid voor de kinderen.
2 Ik pleit voor het recht op keuze. Het is naar mijn smaak te automatisch de vrouw die thuisblijft. Ik beloof bij deze plechtig : zodra er even veel thuisblijfpapa’s zijn als thuisblijfmama’s zijn, zal ik ophouden me te ergeren.
Tenslotte, het is niet alleen goed voor jezelf om werkend lid van de maatschappij te blijven, ook voor de maatschappij is dat beter, las ik in het AD
Mja, ik dacht dat dat toch al lang een achterhaald idee was dat vrouwen aan de haard moeten zitten…
Sowieso… De mannen die kunnen zeggen ‘Mijn vrouw mag thuisblijven, ik verdien genoeg’ zullen toch in de minderheid zijn!
in mijn beleving zijn het inmiddels minder de vaders die het werkende moederschap een aanslag op hun rol als kostwinner vinden, het zijn de moeders zelf, die thuis willen blijven…
Ik vind dat iedereen zijn eigen keuze heb ik zelf ben een werkende moeder niet omdat het moet maar omdat ik het wil
IK ben een thuisblijf moeder en niet omdat ik ‘ikbentoevalligweleengoedemoeder’ ben, maar omdat ik twee zieke kinderen heb en eigenlijk een beetje gedwongen ben in deze hoek. Geen bewuste keus, maar ik ben tevreden met hoe het gaat al duurde dit wel even. Je wilt niet weten hoe vaak ik me heb moeten verdedigen omdat ik thuisblijfmoeder ben.Je bent je niet altijd bewust van de keuze van anderen. Er zijn genoeg werkende moeders die graag thuis zouden zijn en niet werkende moeders, die heel graag zouden willen werken.
thuisblijfmoeder omdat het niet anders kan, i seen andere situatie dan thuisblijfmoeder uit keuze…Toch en het valt me op dat dit een thema is dat angstvallig vermeden wordt in de reacties, waarom zijn het altijd de moeders, die die keuze maken?
Tsja, ik heb het gevoel dat thuisblijfmoeders zich anno 2018 meer moeten verdedigen dan vrouwen die kind en baan combineren. Bovendien hebben zogenoemde ‘werkende moeders’ het politieke tij mee. Zo moeten kostwinnergezinnen 5 keer zoveel belasting moeten betalen over hetzelfde bedrag als tweeverdieners.
de ervaring van de werkende moeders om mij heen, is heeel anders, Nicole. En hebben werkende moeders het politieke tij mee?
het zal tijd worden. In mijn tijd viel de ksotwinner in schaal 1 en als je met z’n twee-en werkten, viel je in schaal 3. en betaalde je flink meer belasting! Dat heb ik altijd zonder morren gedaan: ik heb mijn principes, als ik daarvoor moet betalen: so be it..
Ik ben het volledig eens met het recht op vrije keuze; toch denk ik dat er een verschil zit tussen Nederland en België. Hier is namelijk van vrije keuze geen sprake. Door het loonpeil en de hoge kost ven levensonderhoud, wordt je hier als moeder gedwongen om voltijds te werken. En daar wringt het schoentje. Volgens mij is de tijd van de slavernij voorbij, maar toch is de realiteit dat in de meerderheid van de gezinnen de vrouw alle zorgtaken op zich neemt, inclusief de huishoudelijke taken. Kijk dit heeft niets meer te maken met gelijkheid. Ik geloof dat je in een gezin de taken moet verdelen; huishoudelijk, opvoeding, maar ook het binnenbrengen van het geld. Als je als koppel ervoor kiest om samen te werken, moet je ook de rest 50/50 verdelen. Kies je ervoor om de vrouw alle huishoudelijke taken en dergelijke te laten uitvoeren, dan vind ik het niet meer dan normaal dat zij daar niet meer bij MOET gaan werken…
als je samen de kost verdient, doe je ook samen het huishouden, dat lijkt mij heel logisch…Ik weet hetniet, maar moeten de Belgische vaders nog een beetje opgevoed worden? Ik kan me nog wel herrineren dat zo’n 30 jaar geleden dat in Nederland ook wel een punt was hoor, een man die ook iets in het huishouden deed…
Ik herken er wel wat in. Het liefst zouden mijn vriend en ik beide parttime gaan werken.
Dat we die keuze hebben is idd heel belangrijk..
Door gezondheid kan ik niet fulltime werken. Wat ik liefst wel doe. Maar vind dat ieder elkaar moet laten waar ze goed bij voelen.
er is een verschil tussen niet kiezen om thuis te blijven en thuisblijven omdat het niet anders kan…
wat een lieve en eerlijke reactie…op de een of andere manier zijn zowel werkende moeders als thuisblijfmoeders in de verdediging geduwd. Ik merk dat dat een wezenlijk gesprek in de weg staat. Vragen als: is het verstandig de verontwoordelijkheid voor het gezinsinkomen bij 1 persoon neer te leggen? Of waarom zijn er meer thuisblijfmoeders dan thuisblijfvaders? blijven op deze manier onbeantwoord.
En ik denk dat dat voor alle moeders en vaders een gemiste kans is..
Iedereen z’n eigen ding denk ik dan maar… mocht ik ooit kinderen krijgen, dan wil ik wel in het rijtje ‘werkende moeders’ vallen. Idealiter werken beide ouders parttime.