Dansend door het leven

Mijn oudste wist van jongs af aan precies wat ze wilde. Turnen! Ik heb wel eens gekscherend gezegd dat ze er ondersteboven uit is gekomen en nooit meer rechtop is gaan staan. Als ze boos was zei ik altijd dat ze maar even op haar handen moest gaan lopen, dan was de boze bui zo weer over.

Turnen werd een boze droom

Helaas werd na een aantal jaren selectie het turnen zelf een boze bui. Oh aan de sport zelf lag het niet, ze zwaaide nog steeds met veel plezier aan de brug of duikelde ondersteboven over een kast heen. Maar ik merkte dat de mentaliteit haar begon op te breken. ‘Niet goed genoeg’, voerde de boventoon, tot ze er zelf in begon te geloven.
Na de zoveelste blessure was het klaar. Het turnpakje ging aan de wilgen.

Naast de vele uren in de turnschool had ze inmiddels een uurtje moderne dans opgepakt, waar ze veel plezier in had. En toen het turnen wegviel, vroeg mijn dochter of ze er dan een uurtje hiphop bij mocht. Stiekem moest ik een beetje lachen van binnen, zij was altijd dat kindje dat overal een tel achteraan huppelde. Maar ik vond het prima, bewegen zit in het meisje en daar kan ik alleen maar blij mee zijn.

Dat hebben we geweten. Mijn kind vond haar ritme. Drie maanden later zat ze in de wedstrijdcrew hiphop en niet lang daarna ook in de wedstrijdcrew modern. Ze was op haar plek, een plek waar ze met open armen werd ontvangen, waar ze extra snel groeide omdat ‘niet goed genoeg’ niet meer bestond.

De dansschool is haar tweede thuis geworden. Haar verdriet is groot geweest om er door corona niet te mogen komen en toen haar ter ore kwam dat ook de dansschool zelf hierdoor financieel in roerig vaarwater raakte kwam mijn tiener in actie. Samen met een aantal andere leden zette ze een aantal online entertainment avonden op. Uren zat ze achter haar laptop in vergadering.

Dat de avonden een groot succes zijn is natuurlijk fantastisch, maar wat ik echt het allermooist vind om te zien, is dat het leven weer in mijn meisje geblazen wordt. Ze kan weer doen waar ze het aller gelukkigst van wordt. Waar zij een aantal jaar geleden omhoog getrokken is trekt zij nu anderen omhoog. Het geluk spat van het scherm en geeft mensen weer hoop. En langzaam maar zeker kunnen ze allemaal weer dansend door het leven.

lees over Esther en haar dochter het ontroerende blog sweet sixteen