Papa leer je zoon

Gedachten over jongens en tranen

Wat zijn kleine kinderen toch eerlijk. Ze spelen samen, ze plagen samen, ze ontdekken samen en zin goudeerlijk. Mocht er iets gebeuren wat peuters en kleuters niet zint, dan komen de tranen. Al dan niet ondersteunt met grote snikkende uithalen, vertellen wat er gebeurd is. 

Deze onschuldige, open, ontvankelijke kleuters worden ouder en de tranen verminderen. Of worden gemeden. Geprobeerd achter de luikjes van de ogen te houden hoezeer de tranen ook opwellen om te stromen, om los te laten, om te uiten. 

Ik zie het bij mijn zoon. 6 jaar. En die ontvankelijke peuter is niet meer. Het dragen van een staartje wordt in twijfel getrokken wanneer hij hoort dat ze denken dat hij een meisje is. Ik hoor vriendjes om hem heen vertellen dat ze echt niet huilen.

Jongens en huilen. Er lijkt nog steeds een taboe op te rusten. Nog steeds. Het imago dat een echte man niet hoort te huilen, mannen hun tranen niet tonen in het bijzijn van anderen, blijft aanwezig. 

En zolang papa’s hun tranen weg blijven slikken en deze kreten nog steeds gehoord worden over het type man, zullen ook onze jongens zich blijven verweren tegen hun tranen. 

Wat wens ik dat onze kinderen, onze meisjes EN jongens, hun emoties mogen uiten. Boosheid, onzekerheid, tranen en teleurstelling. Emoties zijn er om gevoeld te worden. Het leert je een les. De emotie mag eruit in plaats van dat het wordt weggeslikt. Wat wens ik kinderen die verbonden zijn met hun gevoel in plaats van met het beschermingsmechanisme van wat verteld is, van wat hoort. 

Mijn wens voor deze verandering start bij het aanmoedigen van onze partners, onze mannelijke vrienden om ons heen. Alleen de papa’s en andere rolmodellen om de kinderen heen, kunnen laten zien dat tranen bij het leven horen. We mogen dat als ouders benoemen. We mogen vertellen dat tranen een prachtige vorm van communicatie is om te laten zien dat iets je pijn doet, je raakt of overweldigd wordt van vreugde. 

Mama’s kunnen het vertellen. Papa’s kunnen het laten zien. Laat die tranen stromen, benoem wat je voelt. Kinderen zijn de meest prachtige mensen die doen wat ze voorgedaan hebben gekregen. 

Dus, papa, slik jij je tranen weg of laat je ze lopen, benoem je je emoties?