Kamperen: zoonlief zet de tent op.

Zowel manlief als ik zijn kampeerders, van die echte…van die mensen die uit een tent komen gekropen. Maak bij ons geen grappen van “met je plee rol over de camping, zeker…”” nee, die stoppen wij gewoon discreet in onze zak. ( je hebt voor een toilet bezoekje toch ook zeker geen hele toiletrol nodig?? )

De grote tent en de kleine tentjes

We hadden een grote 6 persoons pyramide tent en daar sliepen we gezellig met zijn viertjes in. Het was heel goed voor mijn oermoeder gevoel: alles lekker bij elkaar in een groot nest.
Maar kleine kinderen worden groot.
Toen zoonlief negen was en zijn zus vijftien, vonden we het toch zo langzamerhand tijd voor ieder een eigen tent. De grote tent ruimde het veld voor een vierpersoonstent en twee kleine tentjes.

Dat kan zo moeilijk niet zijn, toch

We streken neer op een heerlijk rustige en groene camping tussen Bologna en Florence.
De grote tent werd uit de aanhanger getild, de twee kleine tentjes werden ernaast gezet.
“Dat is jouw tent, die zetten we strakjes op”, zei ik tegen mijn zoon, terwijl mijn betere helft en ik met het grondzeil in de weer gingen. “Dat kan zo moeilijk niet zijn, toch ?” hoorde ik hem mompelen. “Nee hoor”, zei ik, zonder er verder veel aandacht aan te besteden. Ik hoorde hem rommelen, zag hem in de weer, hij kwam de hamer stelen…
Binnen een half uur stond zijn tentje. Helemaal zelf gedaan. Stevig als een huis.

Zeven jaar later

Inmiddels is diezelfde zoon zestien, nog net te jong om met vrienden op vakantie te gaan. We zijn in Kroatie, daar kan hij duiken. Dan is met je ouders op pad, maar inmiddels zonder je zus wat minder saai.
Op een avond is het lelijk weer: harde wind en regen. Een zestal Italianen, drie jongens en drie meisjes, twintigers zo te zien, komen de camping op en willen hun tenten opzetten.
Ze zijn duidelijk geen experts en het wil niet zo lukken.
Zoonlief slaat ze vanuit onze tent een tijdje gade. “Dat wordt niks”, zegt hij en gaat naar buiten.

Hij grijpt een haring hier, een scheerlijn daar, gebaart naar de Italianen wat ze moeten doen ( en laten) De twintigers erkennen de meesterhand, doen dankbaar wat hij zegt.

Een half uur later staan de tenten. Even later komt een druipnat, maar beeldschoon Italiaans meisje onze de tent in, met een Grazie en een grote doos chocola.

Soms ben je als moeder gewoon even trots.

Lees ook eens: meehelpen als een groot mens