Spaanse opvoeding. Door Margaret van Girly-Stuff
Kinderen spelen overal, maar in Spanje is dat toch anders dan in Nederland.
Het is alweer ruim twee jaar geleden dat we ons Hollandse boeltje oppakten en naar Spanje verhuisden. Geen winter hier, we duiken zó van het najaar de lente weer in. Mijn dikke winterjassen blijven fijn in de kast hangen. Het Spaanse leven speelt zich sowieso buitenshuis af. En omdat we met onze boot aan de hoofdkade van de haven liggen, hebben we uitzicht op een restaurant en op Club Le Chic.
Vooral bij die laatste staan altijd de deuren wagenwijd open en hele gezinnen zitten lekker op het terras met een drankje te babbelen. Dat wil zeggen, de ouders dan. De kinderen spelen op de kade. Op hun paasbest. Jongetjes in keurige korte broeken met een shirtje, meisjes in popperige prinsessenjurkjes. Wijde rokken, tule, bloemetjes en strikken. Zoals in Nederland een bruidsmeisje eruit zou zien. Ik heb ‘t gevoel dat we hier 50 jaar terug gaan in de tijd…
Ook qua opvoeding trouwens. Vaders- en moederswil is wet. Als de koters iets stouts dreigen te doen, is één kik van de ouders genoeg om ze in het gareel te houden. De kinderen spelen lekker, schreeuwen niet en zijn beleefd. Als er in het restaurant een feestje is, zit al het grut netjes aan tafel. Rondrennen is geen optie.
Als kinderen spelen en het mis gaat….
Natuurlijk gaat ‘t wel eens mis. Zoals een paar weken geleden, toen zes kleine ventjes met onze houten pallet liepen te zeulen en ik nét te laat zag dat ze ‘m in zee kieperden. Ze waren teleurgesteld, het bleef niet drijven… Na mijn ‘Hola! Qué pasa?’ renden ze verschrikt weg om zich achter moeders rokken te verstoppen. Tevergeefs, ze kregen van hun ouders een stevige uitbrander.
In de supermarkt heb ik nog geen dreinende peuters op de grond zien dweilen. Misschien ben ik van het ongelofelijk oude stempel, maar mijn voorkeur gaat toch echt uit naar kinderen die zich in gezelschap weten te gedragen. Thuis ook, by the way! Ik heb een broertje dood aan soft geneuzel als ‘Wil je je jasje niet aan? Het vriest wel hoor…’ tegen een 2-jarige! Hupsakee, jas aan! De peuter zou van mij wel mogen kiezen of hij zijn blauwe of rode sjaal om wil. Beperkte keuze en iedereen blij!
kijk ook : tvprogramma de Opvoeders versus Jo Frost
Ik deel jouw mening dat je een kind de keuze moet geven die hij/zij qua ontwikkeling aankan. Een kind van 2 kan nog niet inschatten of het buiten te koud is om zonder jas naar buiten te gaan…dat bepalen wij als ouders… Toch krijg ik wel wat jeuk van die spaanse kinderen die zo “in het gareel” lopen….kids horen te rennen, vallen en weer opstaan…..zo leren ze leven…
Wat grappig om te lezen. Ik heb Spaanse nichtjes, een Spaanse neef en zij hebben inmiddels kleinkinderen. Ik verzeker je dat de kinderen alle ruimte krijgen om te spelen en te dollen. Maar ook duidelijke grenzen. Zo als ook moet. In Nederland ken ik ouders die kinderen hartje winter op blote voeten buiten laten spelen. Die gekkigheid zul je in Spanje niet snel tegenkomen.
Leuke blog om te lezen apart om te lezen dat in een ander land zo anders is dan bij ons
Ik ben het helemaal met je eens! Je moet een kind keuzes laten maken, maar beperkt tot opties die je als ouder allebei/allemaal goed zou vinden! 🙂
Superleuk om te lezen hoe het in Spanje toegaat. Ik ga je post delen op de site van Expat Mama’s!
Leuk om te lezen en idd landen hebben allemaal hun eigen en dat maakt ieder land ook zo boeiend ??? Thanks for sharing ?
Wat een rust die Spaanse kinderen, dat mag van mij in Nederland ook wel wat meer 🙂
Gek hoe onze maatschappij zo verandert. Ik wil ook mijn kinderen op de eerder spaanse of oudere manier opvoeden!
In mijn hoofd heb ik ook al helemaal hoe ik mijn kinderen ga opvoeden, ik heb ook een broertje dood aan dat softe gedoe.
Sorry maar ik zie toch ook echt in Spanje wel kinderen die niet netjes aan tafel zitten en wel een meltdown hebben in de winkels hier! Heb ondanks nog een tot wanhoop gedreven Spaanse moeder geholpen haar spartelende peuter in een buggy te krijgen. In Frankrijk vind ik dat echt veel erger, die ouders-wil-is-wet strenge houding. Daarom zijn wij nou juist in Spanje gaan wonen, waar het er veel relaxter aan toe gaat en mensen accepteren dat kinderen geen kleine volwassenen zijn die zich altijd netjes gedragen. Misschien is het niet overal gelijk, het is een groot land, maar ik zie hier in Valencia toch zeker dat strikte niet. En dat van die 2-jarige en die jas, nee, dat softe gebeurt in ons gezin ook niet. Vrijheid is er volop, maar er zijn regels.
Ik blijf het bijzonder vinden wat een andere cultuur en land voor effect kan hebben op kinderen. Dat ze hierdoor zo anders worden in hoe ze zich gedragen. Toch vraag ik me af hoeveel strengheid en boosheid er aan te pas moet komen, willen kinderen zich zo rustig en netjes gedragen. Gevoelsmatig kan ik me het beste een beetje er tussen in vinden. Hier gaat het inderdaad soms wat te soft…..