De kinderen thuis: Mama’s reken-genen door mama Jezz

Dat is ik niet zo goed ben in hoofd rekenen is algemeen bekend.

Op de basisschool heb ik daar altijd al moeite mee gehad en deed ik groep 5 een jaar over. Eenmaal op de middelbare school, mochten er rekenmachines gebruikt worden bij wiskunde en fietste ik met gemak door mijn middelbare schoolperiode heen.
Maar toen ik na het SPW besloot de Pabo te gaan doen, kwam ik mezelf met mijn rekenprobleem weer keihard tegen. Die rekentoets was niks voor mij en na een half jaar ben ik met de opleiding gestopt, omdat ik mezelf die toets niet zag halen.

Dochter heeft het niet van een vreemde.

Niet zo gek dus, dat onze dochter mijn reken-genen heeft.
Toen ze van de kleuters naar groep 3 ging, riep ze al dat ze dat moeilijk vond omdat ze niet kon rekenen. Dat hoeft ook niet, dat ga je leren, riepen wij en de leerkrachten van school.
Maar naarmate groep 3 vorderde en ze naar groep 4 ging, zagen we wel, dat ze het rekenen lastig vind.

We schrokken wel een beetje van haar rekenen.

Toch schrokken we afgelopen februari wel een beetje, hoe haar reken niveau op dit moment is.
Waar ze met lezen juist grote sprongen had gemaakt, loopt ze met rekenen toch wel wat achter.
Ze vindt het automatiseren lastig en ziet niet wat ze moet doen om een som uit te kunnen rekenen. Maar ze toont ook niet veel initiatief om de som aan te pakken.
We kregen een oefenboekje mee voor thuis en lieten haar regelmatig thuis oefenen, in het boekje of rekenspelletjes op de tablet.

Thuis rekenles geven

En toen kwam de dag dat we begonnen met thuisscholing.
De 1^e dag rekenen was drama. Min sommen onder de 100 en ze zag niet hoe ze die moest uitrekenen. Huilen bij elke som en mij vragen om het antwoord.  
‘Dit gaan 3 lange weken worden’ was mijn gedachte. Ik keek er de volgende dag ook heel erg tegenop om te beginnen aan de volgende rekenles.

Bewust beginnen we elke dag met rekenen, zodat we dat dan maar gehad hebben.
Maar inmiddels hebben we onze weg er in gevonden met verschillende hulpmiddelen maken we de sommen inzichtelijk en pakken we ze aan.
Een bakje hazelnoten om mee te tellen of groepjes van te maken bij de tafelsommen.
Zelfgemaakte briefjes en muntjes met geld om de geldsommen uit te rekenen.
De minsommen met grote getallen blijven lastig, maar lukken steeds beter.

Mama is trots!

Ik denk dat deze 1 op 1 aandacht tijdens het rekenen en het feit dat wij als ouders, nu een goed beeld krijgen van wat ze lastig en minder lastig vindt, wel goed is voor onze dochter.
Hopelijk kunnen we op deze manier haar rekenniveau weer wat omhoog krijgen, al is het met kleine stapjes. En het belangrijkste, krijgt ze weer wat plezier in het rekenen.
Wij zijn ik ieder geval erg trots op haar en hoe ze het hele thuisscholing oppakt!

Lees mam Jezz ook op haar eigen blog