Hoi Shirley! Over wanhoop en Pokemon

over pokémon go en ander leed…

Sorry voor de trage reactie op jouw fijne brief. Want hoe het ook lijkt alsof ik enorm in control ben, je ziet dat ik er soms ook moeite mee heb om alles te combineren – wat blijkt uit de trage reactie 😉 Zeker wanneer mijn jongste de kont tegen de krib gooit.

Ik merkt dat het steeds moeilijker wordt om alle ballen in de lucht te houden. Dat er steeds meer ballen weg stuiteren. Het wordt steeds meer vechten om alles voor elkaar te krijgen. Ik voel dat de zin en de “you can do it” mentaliteit er een beetje uit gaat. Nog een halve week lesgeven en dan 2 weken vakantie, ik kijk er echt naar uit. En hopelijk, HOPELIJK kunnen ze dan in ieder geval na de vakantie weer een paar uurtjes in de week naar school. Ik weet niet wie daar meer naar uit kijkt, zij of ik. Ik bedacht me van de week dat na deze week de kinderen al 6 weken thuis zijn. Net zo lang als de zomervakantie, en dan nog 2 weken erbij zo meteen.

Maar respect voor jouw schema’s.

Die van mij zitten in groep 3 en 4 en hebben enigszins vergelijkbaar werk en in ieder geval hetzelfde platform. Als ik dat van jou zo lees met drie verschillende scholen en verschillende lestijden snap ik bijna niet waar ik over klaag. Respect!

Pokémon Go

Grappig dat jij ook aan het pokemonnen geslagen bent! Pokémon Go is hier ook een echte uitkomst. Ik heb twee telefoons extra in huis, een oude en een hele goedkope. Ik was altijd fel tegen telefoons op jonge leeftijd maar nood breekt wet. Er is erin gehamerd dat de telefoons nog steeds van mij zijn. “Mama, mag ik Pokémon vangen op mijn alsof-telefoon?” hoor ik dan. Soms heb ik geen zin om mee te gaan en dan zet ik een timer op de telefoon. Als die af gaat moeten ze terug naar binnen. Maar vaak, steeds vaker, ga ik wel even mee. Een paar jaar geleden ving ik zelf Pokémon in elke pauze en ik vind het nog steeds wel leuk om ermee bezig te zijn. En zeker het enthousiasme van de jongste is erg aanstekelijk.

Pokémon Go werkt ook een beetje als teambuilding.

Dat we na het niet leuke deel van de dag (huiswerk en een viswijvende moeder) ook wel iets leuks kunnen doen samen. Dus gedrieën lopen we alle gyms af, veroveren we die (goed voor het broedergevoel ook overigens), ruilen Pokémon en geven elkaar cadeautjes. Ja, meer schermtijd dus weer, maar we zijn ook soms 2,5 uur buiten waarbij ze van mij even zonder telefoon in alle speeltuintjes de we tegenkomen moeten spelen. Win-win!

Gelukkig zijn mijn kinderen het binnen zitten ook een beetje zat en gaan ze inmiddels af en toe spontaan zelf naar buiten. Ook zonder telefoons. Onze trampoline sneuvelde in de februaristorm maar sinds gisteren is hij weer gemaakt en daar maken ze al weer grif gebruik van!

Grappig dat jouw jongste dame een mannelijke harem om zich heen heeft gevormd. Onze jongste heer doet namelijk het tegenovergestelde, die spaart voornamelijk vriendinnen om zich heen. Terwijl het zelf een enorme rouwdouwer is, maar als zijn vriendinnetjes er zijn past ie zich daaraan aan. Als er jongens zijn daarentegen… poeh! Hard tegen hard gaat het dan.

Wat leuk dat jij kaartjes maakt en schrijft!

Ik heb er ook een gewoonte van gemaakt om af en toe kaartjes te sturen aan (schoon)ouders. Ik koop ze daarbij wel uit de winkel 😉 Maar toch, kaarten zijn in een tijd zonder persoonlijke face-to-face aandacht toch een blijk van waardering.

Goed te horen dat de tijd voor jou voorbij lijkt te vliegen. Hier is dat helaas iets minder. Ennuh, relaxen, wat is dat? Grapje. Ik probeer wel wat tijd voor mezelf te pakken. Ik schrijf veel, maar dat doe ik ook onderweg. Even snel iets neerkrabbelen in een kladblokje op mijn telefoon als mijn inspiratie toeslaat. En natuurlijk deze blog 😉 Daarnaast probeer ik elke dag een stukje te wandelen. Of het nu Pokémon vangen is of een stuk lopen, alle beetjes helpen. En ik denk dat ik het trampolinespringen maar eens ga oppakken!

Want die uitdijende dijen, poeh.  Ik dacht dat ik ze onder controle had, maar de sneaky bastards zetten er nog een tandje bij. Ik probeer nu als ik iets in huis haal, iets te kopen wat ik zelf niet lekker vind. Tot groot verdriet van de mannen, want de lekkere dingen, tja, die moeten nu maar even wachten. Komt wel weer 😊

Bijna vakantie! Gaan jullie nog iets speciaals doen, al zit je thuis?

Liefs,

Linda