Dat dat hele mooie plaatje op Instagram pure nep is, dat weten wij moeders heus wel. Wij zijn namelijk niet gek.
En we weten ook heel best, dat de dochter van de overbuurvrouw nooit prima-ballerina zal worden, al denkt de overbuurvrouw van wel en al mag ze bij de uitvoering van de balletschool de solo dansen.
Dat weten we net zo goed als we weten dat het zoontje van de mede-moeder op het schoolplein niet alleen hoogbegaafd is, maar ook ( en vooral ) hoogst vervelend….
Zo kan ik een heel blog moeiteloos doorgaan…En niet alleen over kinderen hoor, ook over grote mensen. Het mooie plaatje is vaak wat het is : een mooi plaatje. Een leuke moment opname om dat lastige en soms zo ingewikkelde leven een momentje leuk, mooi en makkelijk te laten lijken.
We kijken naar dat mooie plaatje
En toch he…..trappen we er allemaal ( ikzelf niet uitgezonderd ) in.
We kijken naar dat mooie plaatje waarin een schattig kind van een celeb een ijsje loopt te likken. Ieder haartje in plaats en geen druppel ijs om het t-shirt. Een stralende lach, helemaal blij met juist dat ijsje, geen spoor van gezeur om de juiste smaak en de hoeveelheid bolletjes…
Ik weet dat het nep is, ik denk dat dat ijsje is ingespoten met haarlak en ik weet zeker dat de haartjes goed gelegd zijn drie tellen voor de klik van de camera.En toch he…Toch denk ik even : ja zo moet het zijn…
En mocht de dochter van de overbuurvrouw toch prima ballerina worden, dan is haar dat meer dan van harte gegund: het is een loodzware carrière. En die mede-moeder heeft vast heel wat te stellen met die buien van haar zoon…
Het is ook helemaal niet dat je het kind het niet gunt. Het is het plaatje dat omhoog wordt gehouden. Het wij-zijn-perfect-plaatje.
Een mooi plaatje waar ik persoonlijk nog steeds enigszins nerveus van kan worden. Met al mijn levenservaring, trap ik er nog regelmatig in…
