En toen wist ik…

Laten we het eens hebben over de mooie momenten van het moeder zijn.
“Deel”, zei ik tegen de schrijfsters op BabyenKind, “je mooiste moeder moment”…..

er zijn zoveel mooie momenten

Gemakkelijker gezegd dan gedaan…merk ik, want er zijn zo verschrikkelijk veel mooie momenten.
Vandaar dat ik besloot mijn aller, aller eerste mooiste moedermoment te beschrijven. Wie weet herken je er wat in…

Dertig was ik, en ik had net een nieuwe baan, waar ik enorm blij mee was. Niet alleen was de school heel leuk, hij lag ook nog eens in de Randstad, een plek waar ik me meer thuis voelde dan in de provincie.

Alleen, tjonge, tjonge wat was zo’n nieuwe baan zwaar…onvoorstelbaar. Ik kroop uitgeput elke avond om negen uur mijn bedje in. Vreemd vond ik het wel: ik gaf al zeven jaar  met enorm veel plezier het vak drama. Dat ik er in de nieuwe setting zo moe van werd…maar ach, het zou vast wel van zelf over gaan.

En toen, kwam die ene nacht.

Die nacht werd ik wakker omdat ik moest plassen, ook al zo’n vreemd verschijnsel van de laatste tijd.
Ik moest er  ’s nachts soms wel twee of drie keer uit…

Het was eigenlijk al geen nacht meer: de zon begon voorzichtig op te komen…Ik zat daar, ik plaste en keek met een slaperig hoofd naar beneden. En toen…toen viel me iets op: mijn borsten waren duidelijk groter dan anders….
Daar kende ik maar een oorzaak voor.

Uit de boekenkast viste ik het “Lijfboek voor Vrouwen”, sloeg het open op de pagina die ik nodig had….alle kwartjes vielen op hun plek.

en toen wist ik….

De opkomende zon, viel door de ramen naar binnen, ik stond daar in mijn ponnetje en wist: “ik ben zwanger. Ik krijg een kind.  Mijn wereld zal nooit meer hetzelfde zijn…..”

De zwangerschapstest de volgende dag, bevestigde mijn gelijk. De dokter bevestigde 2 dagen later dat ik 6 weken zwanger was. Het is inmiddels 31 jaar geleden, maar die intense blijdschap, dat ik moeder mocht worden, is nooit verdwenen.

lees ook: moeder zijn: het bracht me rust