Moeder zijn, het bracht me rust.

moeder zijn, wat bracht het me

Als ik nadenk over zaken die ik in mijn carrière als moeder heb geleerd, dan is er een die er boven uit springt. Het heeft me rust gebracht. Het zal je verbazen, want wanneer je aan moeder zijn denkt, is rust niet het eerste wat in je hoofd opkomt.
Ik zou bijna zeggen in tegendeel! In vele blogs en andere artikelen van moeders kunnen we lezen hoe druk het moeder zijn is. De facebook post van de Amerikaanse moeder,  die zich op het toilet opsluit om even rust te hebben, is vele  malen viral gegaan…

Dat gedeelte klopt ook, hoor. Dat vind ik ook al heb ik me nooit op het toilet opgesloten. Ik zette gewoon de tv een half uur voor de normaal toegestane tijd aan.
Tuurlijk is het moeder  zijn van een jong gezin, hollen en draven. Alhoewel, daar leer je goed organiseren van, maar dat is een ander stukje.

Moeder zijn: die eerste momenten

Ik heb het niet over de rust van het dagelijks gebeuren. Ik heb het over een heel andere rust, eentje die jullie vast wel herkennen.
Het begint direct na de bevalling. Wanneer de ergste pijn en opwinding gezakt is. Je schoon in je bedje ligt, ergens een vader rondloopt die uit zijn hemd barst van trots…en dat kleine mensje in je armen ligt.

En je weet: jij en ik gaan verder. Een heel leven lang. Voor jou ga ik zorgen. Van jou hou ik.

Het gaf me rust

Dat gaf mij een immense rust. Dit was wat er in het leven ging gebeuren. Daar kon geen mens meer tussen komen. Wat ik me ook afvroeg (en geloof me, ik ben een twijfelaar), wat ik ook vond dat ik allemaal niet goed genoeg kon (en geloof me, ik heb de onzekerheid uitgevonden), dit mensje en ik gaan het samen maken.

En dwars door alle stormen die mijn huis meermaals op hun grondvesten deden schudden, heb ik altijd die ene zekerheid gehad. Ik moet er zijn voor mijn kinderen.
En dat, geeft rust.