Mijn kids kunnen niet normaal praten, ze roepen altijd, door Miekids

Mijn kids hebben twee volumes. Ofwel zijn ze stil (gebeurt niet veel, enkel als ze slapen) ofwel roepen ze. Iets ertussen kennen ze precies niet. Ik leg het even uit in deze blog. 

Ja, het zijn mijn roepende kids!

Als we ergens zijn, bij een speeltuin of in een zwembad, dan hoef ik nooit ver te zoeken naar mijn kids. Het geluid vertelt me waar ze zijn. Andere kinderen spelen ook luidruchtig, maar de mijne moeten altijd weer overdrijven. De hele dag door vraag ik hen of het wat minder luid kan. Of dat ze wat stiller moeten praten. Maar daar hebben ze geen oren naar. 

Ze versterken elkaar en hebben heel wat decibels

Eerlijkheidshalve moet ik erbij vertellen dat ik drie kids heb. Met zijn drieën maken ze natuurlijk meer lawaai, dan met zijn tweeën. Ik heb ook drie jongens, die zijn misschien luidruchtiger dan meisjes (Of ben ik de enige die dat denkt?) Als ik met hen op stap ben, moeten ze niet onderdoen voor een hele klas kinderen. De decibels hier thuis swingen de pan uit en ik zet vaak mijn noisecancelling koptelefoon op, die me beschermt tegen hoofdpijn. Als ik over twintig jaar niet doof ben, dan is het vooral met dank aan deze koptelefoon. 

Ze zijn gewoon enthousiast

Natuurlijk zijn ze gewoon enthousiast, wat heel leuk is. Met hen thuis is het nooit saai. Maar als ze al om 7u zo schreeuwen, dan is mijn enthousiasme wel wat minder. Net uit bed zou wat extra stilte fijn zijn. In plaats van naast een joelende bende je ontbijt op te eten. Ze hebben ook allemaal een luide stem, die ze van mij geërfd hebben. Helaas. Dank je genetica!

Hebben jullie ook roepende kids in huis?

Lees ook: Help, ik heb het kids syndroom!

Lees van Miekids op BabyenKind: help mijn huis is een speelgoedwinkel