mama staakt, een goed idee?

Met stijgende verbazing las ik een artikel, waarin een puber moeder uitlegt: mama staakt !

Drie dagen lang hield de moeder de staking vol. Ze deed niets in huis en las lekker een stapel boeken uit. Toen hadden haar kinderen door dat het serieus bedoelt was. Ze beloofden beterschap. Sinds die tijd hoeft ze maar te zeggen: mama staakt en haar koters ruimen braaf hun boeltje weer op.

ik ben een watje, echt waar

Nu ben ik een watje van een moeder, er is niet veel ( ik bedoel alles) wat ik over heb voor het welzijn van mijn kinderen. Veel pedagogen schrijven nu lange artikelen, dat dat niet slim is van ons moeders….
Wij kweken daarmee verwende kindjes. Ik heb lang gedacht dat ze gelijk hadden.

mama staakt , leert mij iets

Door het verhaal mama staakt, kom ik tot een andere conclusie.
Weliswaar sta ik altijd voor mijn kinderen klaar, maar ik heb altijd een grens getrokken bij het huishoudelijke werk.
Ik ben namelijk van alles, maar niet de huiskabouter.

Vanaf behoorlijk jonge leeftijd hebben mijn kinderen gewoon meegeholpen in huis. Daar hebben we nooit veel woorden over vuilgemaakt. Dat was de normaalste zaak van de wereld.
Als ik in mama staakt zinnen lees als: “Er lagen over het aanrecht half gesmeerde boterhammen, messen met klodders boter eraan stonden rechtop in de pindakaaspot, melk uit een omgevallen beker drupte op de grond, in de pan lag een zwart geblakerd gebakken ei,” en dat is dan nog maar een zin, weet ik niet wat ik lees.

een rommeltje

Natuurlijk kwam ik ook wel eens een rommelig aanrecht tegen wanneer zoonlief met een paar vrinden tosti’s was gaan maken (mijn hemel wat kunnen puber jongens eten). Maar dan riep ik: ruim je je troep even op? En dan kreeg ik een verschrikt “o ja” te horen en werd de troep opgeruimd. Case closed.

Ik heb nooit hoeven dreigen met mama staakt hoor ! Ik zei gewoon: “en als je nou niet als de gesmeerde bliksem je kamer opruimt, dan doe ik het! ” En dat was echt voldoende om hun slaapkamer in min of meer ordelijke staat te krijgen.

Er is dus, denk ik nu, een verschil tussen alles voor je kind over hebben en de dienstbode zijn.
Wanneer je kinderen niet beter weten of mama en papa zorgen ervoor dat het binnen de vier muren van het huis leefbaar blijft, moet je niet raar staan te kijken wanneer ze hun steentje niet bijdragen.

je bent de huiskabouter niet

je bent de huiskabouter niet Dat is allemaal prima te doen, zolang ze kleuter zijn, daarna niet meer. Als je dan niet ingrijpt, is tien jaar later : mama staakt, inderdaad het enige wat misschien nog werkt.
Voorkom zo’n situatie. Maak een verschil tussen klaar staan en de huiskabouter zijn
Lees het artikel mama staakt uit de Telegraaf