Je wil natuurlijk ook wat zien….de zoutpannen van Malta

De kinderen waren drie en zeven jaar oud. De vorige vakantie hadden we in Zeeland doorgebracht: we hadden een bui…die duurde drie weken…Nou ik overdrijf natuurlijk, maar het was nat.
Dat jaar besloten we de zon op te zoeken. Via via huurden we een appartement, we boekten de vlucht en gingen naar Malta

Het was er heerlijk. Ons appartement lag aan de kust, maar buiten het toeristengebied. We zagen vooral Maltezen en Engelsen. Malta is – denk ik – zo groot als Texel en je struikelt er over de cultuur.
Je wil niet weten hoeveel prachtige steden en stadjes, prehistorische ruines…en prachtige grotten er zijn.

We gingen naar het strandje, namen de bus naar de hoofdstad, maar na een week wilden we wat meer.
En dus, culturele luitjes die we zijn, maakten we een lijstje van alles wat de moeite van het bekijken waard was en huurde voor drie dagen een auto.

De kinderen werden in de auto gepropt, ja zij moesten ook wat over hebben voor een culturele opvoeding, is het niet? En we gingen op pad. Ze vonden de uitstapjes best wel leuk: een kasteel hier, een ruïne daar en ijs was op Malta zeer goed te betalen.

De laatste middag wilde manlief de zoutpannen van Malta bekijken. Zoutwinning! Historisch gezien enorm belangrijk. En educatief ook: de kinderenlaten zien dat vroeger zout moeizaam werd verkregen. En zo gingen we op weg. Met een slechte kaart. Je snapt het….we konden het niet vinden.. Na twee keer over dezelfde rotonde te zijn gereden in de bloedhitte, vond ik het wel welletjes. De kinderen zeiden niks…de slimmerds verscholen zich achter mama’s rug.

De derde keer over de rotonde, begon ik Ferme Taal te spreken, die – ik geef het toe- niet direct voor kinderoortjes bestemd was….
Toen we voor de vierde keer over die rotonde reden, begon ik uit te kijken naar een winkel met een bordje: “Echtscheiding in een half uur geregeld” . Ik was uitgestapt, ik zweer het je.

En toen? Toen zag manlief dat hij er al vier keer langs gereden was. Het waren, op tien meter afstand van die rotonde, drie hele kleine strandjes…als je goed keek, zag je de zout kristallen glinsteren….Heel boeiend, heel educatief. Zoals ik zei: ijs was gelukkig niet duur in Malta…