Lief kind : Als vrienden maken niet vanzelf gaat….

Lief kind : Daar sta je op het schoolplein, we gaan buitenspelen! Ik zie dat jij met een ander kindje wil spelen. Je mengt je in het spel, maar al snel gaat het mis. Jij wilt net als het andere kindje voorop de fiets zitten.. maar dit laat jouw klasgenootje niet toe. Jij wordt boos; ik zie je stampen op de grond en je slaat je armen over elkaar.

Een band opbouwen

Samen hebben wij een hele band opgebouwd. Ik heb je geleerd dat je mij kunt vertrouwen. Dat ik er op school iedere dag voor je ben en dat ik je wil helpen. Ik weet dat je thuissituatie grillig is, dit heeft invloed op je sociaal emotionele ontwikkeling. In het samenspelen zie ik dit terug in aantrekken en afstoten. Deskundigen noemen dit hechtingsproblematiek.  Je wilt graag met iemand spelen, maar als je eenmaal met iemand speelt weet je niet hoe je verder moet en stoot je een kindje weer af.

Vriendjes maken

Je bent nog maar jong maar je rugzakje is al aardig gevuld. Om vriendjes te kunnen maken en vast te houden heb jij hulp nodig. Ik speel vaak samen met jou en een vriendje of vriendinnetje. We verdelen dan rollen en we bespreken wat er bij die rol hoort. Vandaag gaan wij op het schoolplein paardje spelen. Jij bent het paard en ik ben de ruiter. We spreken af dat je als paard moet luisteren naar de ruiter. Jij volgt mooi. Zo huppelen we samen over het schoolplein en nemen we af en toe pauze, om even je hoeven schoon te vegen of om uit te rusten in de stal. Ook gaan we wat eten, de kinderen van de zandbak maken een worteltaart voor jou en ik krijg een zandslagroomtaartje. En zo komt langzamerhand ook de verbinding met de andere kinderen. Want die zijn nieuwsgierig naar ons samenspel,  ze willen meedoen. Een ander kindje wordt de ruiter en er komen meer paarden bij. Ik eigen mijzelf de rol als stalmeester toe zodat ik jou langzaam kan loslaten en kan observeren wat de andere kinderen uit mijn kleuterklas aan het doen zijn.

Lief kind, het is al jaren geleden..

Lief kind  het is al jaren geleden dat jij bij mij in de klas zat. Maar ik herinner mij nog precies jouw gezichtsuitdrukkingen, ik hoor je nog lachen, ik zie je nog huilen, ik weet nog hoe boos jij soms kon zijn. Ik herinner mij de fijne begroetingen die jij mij iedere ochtend gaf en ook hoe jij mij opzocht toen je al lang niet meer bij mij in de klas zat. Lief kind, door jou heb ik zoveel geleerd, jij spiegelde mij keer op keer. Ik zag jou wankelen, vallen en weer op staan en ik mocht jouw daarin begeleiden en mijzelf ontwikkelen. En nog heel vaak denk ik aan jou terug en ik hoop dat het paardje spelen jou geholpen heeft om te stralen in onze maatschappij, want ook jij bent bijzonder en ook jij mag er zijn!