Help! We hebben een tiener in huis

Toen ik tien jaar geleden was bevallen van een zoon zeiden vaak mensen tegen mij; “geniet er maar van nu hij zo klein is,
het gaat zó snel en dan zijn ze groot”.
Ik kon mij er niks bij voorstellen toen ik mijn humpie zo in mijn armen had.
Inmiddels weet ik dat deze cliché uitspraak klopt.
HELP! We hebben een tiener in huis.

Het voelt als tien keer knipperen met je ogen en je kind is ineens groot.
De peuter- en kleuterfase vond ik zó geweldig. De wereld ontdekken maar ik was nog wel zijn grote voorbeeld en mama had altijd gelijk.
De jaren erna zijn zo bizar snel voorbij gegaan voor mijn gevoel.

Leren loslaten

Als ouder word je getest op: Kan jij je kind meer en meer loslaten?
Vertrouw je je kind dat hij zichzelf redt? Vaak is dat nog niet het grootste probleem. Maar kan je hem/haar loslaten in de grote wereld? Vertrouw je die andere mensen wel? Want we lezen en horen allemaal natuurlijk af en toe van die horrorverhalen waarbij kinderen zijn betrokken.
Vaak hoor je ouders mopperen over het gebruik van mobiele telefoons bij kinderen maar het geeft ook wel een fijn idee dat mijn zoon mij kan bellen (en ik hem). Zo hebben wij de afspraak dat hij even laat weten dat hij is aangekomen als hij ergens alleen heen gaat.

Mijn zoon verheugde zich enorm om een tiener te worden.
Ik kende de perikelen nog van zijn grote zus dus ik stond niet per se te trappelen van blijdschap.
Hij had van mij nog wel iets langer “klein” mogen blijven. En altijd als ik dat denk word ik een beetje boos op mijzelf! Ik voel immers ook dat ik dankbaar moet zijn dat onze zoon ouder wordt. Er zijn immers genoeg ouders die hun kind verliezen en zouden wensen dat hun kind een tiener was geworden.

Wat is er veranderd?

De hormonen beginnen zijn werk al te doen, godzijdank hebben we nog geen aanval van het beroemde tienerzweet, maar dat zal niet lang uitblijven.
Zijn stem begint zwaarder te worden en ook harder! Hij laat steeds meer horen wat hij niet wil!
Dat ik stomme regels heb, bij die andere ouders is het meestal veel leuker (denkt hij).
Ik blijf kleding kopen op het ogenblik, hij groeit zo hard. Heeft een duidelijke eigen smaak gekregen voor mode.

Als je vraagt waarom hij iets heeft gedaan, of juist niet heeft gedaan is daar het bekende antwoord: Ik weet het niet!! Die uitspraak had ik niet gemist de afgelopen jaren. Inmiddels weet ik dat tieners het ook vaak echt niet weten. Hun brein is nog niet volgroeid en onze logica is niet die van hun.
Het laatste woord…..man oh man wat is dat vermoeiend. Altijd het laatste woord willen hebben en met een beetje geluk volgt er BOEIEN! Achteraan.

Die tieners eten je arm! Het voedsel is niet aan te slepen wanneer je een tiener in huis hebt, geloof me!
Gelukkig hebben wij een zoon die graag groente en fruit eet maar ook de beroemde tiener Noedels zijn favoriet.
Dankzij social media is hij fan van Japanse snoepjes etc. Zijn zakgeld gaat nu tegenwoordig hier aan op.
Discussies over het gamen is toegenomen en zijn muzieksmaak is totaal veranderd. Hiphop en Techno zijn het nu voor hem. Zeuren dat hij niet wilt douchen, staat hij onder de douche dan wil hij er niet meer onder vandaan komen. Als je denkt dat hij ergens wel blij van zal worden, vindt hij het heel stom van mij bedacht. Het is altijd maar afwachten of die stoere pet naar links of naar rechts staat op dat moment.

De kunst van het spiegelen

Uit eerdere ervaringen heb ik geleerd dat gedrag spiegelen vaak wel kan werken.
Laten zien wat hun houding/opmerkingen teweeg brengt.
Duidelijk je grenzen aangeven want die worden weer opgezocht.
Tel soms tot 10, 100 of 1000. De strijd die vaak wordt opgezocht ga ik niet altijd aan.
Ik ben laatst op bed gaan liggen met een boekje en heb hem even in zijn sop laten gaar koken, hij kwam mij later opzoeken en vroeg waarom ik daar lag. Dat was het moment waarop we wel een gesprek konden voeren. Er volgde al gauw een sorry van zijn kant. In ben opgegroeid waarin een sorry van de andere kant zelden kwam en dat wil ik anders doen. Ook ik maak soms fouten of reageer niet even goed, daar bied ik dan ook mijn excuses aan.

Tiener in huis: zijn ook leuk

Tieners zijn ook vaak heel leuk vind ik. De humor die hij laat zien vind ik zalig.
Hij die mij bijpraat over de laatste trends, anekdotes. Hij houdt mij enigszins jong al doen mijn grijze haren anders voorkomen.
Samen zijn favoriete muziek luisteren (en soms schrikken van de teksten).
Als je je dan verwondert dat je al zo een tiener in je huis hebt en je zit op de bank komt hij ineens lekker bij mij liggen en knuffelen.
Als hij het even niet meer weet vraagt hij het toch aan zijn moeder.
Zo groot in veel dingen, maar eigenlijk ben je toch nog steeds een humpie.

Mijn humpie dan wel. Ik zal mijn best doen de komende jaren je te begeleiden naar je volwassenheid. (en dat is voor kind met een verstandelijke beperking al een hele uitdaging voor kind en ouder vind ik).
We zullen elkaar soms heel stom vinden, en dat mag. Als je maar weet dat ik van jou hou!
Ook als je soms een onuitstaanbare tiener bent. Ik hoop dat jij ook van je moeder blijft houden ook al vind jij mij soms heel streng, irritant, ouderwets en een grote bemoeial.
Want ook al kan jij het niet geloven: je moeder is ook OOIT een Tiener geweest.


Groetjes Kaat

meer van Kaat lezen op BabyenKind? Lees: een dure grap

Benieuwd naar meer kronkels/krabbels van mijn hand?
Op mijn pagina Kaat Krabbelt en Facebook Kaat Krabbelt laat ik je meekijken in mijn leven