Moet je niet, zou je niet ….gids voor het geven van goede raad.

Laat ik het duidelijke stellen: je hebt goede raad en goede raad.
Het verschil? Het eerste tilt je op, maakt je blij, geeft je nieuwe inzichten.
Het tweede type, maakt je moe, boos en verdrietig.

goede raad is zeldzaam

De goede raad waar je echt wat aan hebt, dat is natuurlijk wat we allemaal willen geven en ook krijgen. En toch is deze raad het zeldzaamst…

Van die welgemeende raad in de vorm van : “Je moet ze niet teveel van die melkdrankjes geven hoor, dan eten ze niet meer.” Of : “lastig he, met drie kinderen, zorg je er wel voor dat je de makkelijkste ook aandacht geeft?” Of : “zit dat kind nu nog in de buggy ???? Bewegen is goed voor ze hoor, straks is hij hartstikke obees” “ooo, heeft ie dyslexie?? Dan moet je een speciale bril kopen, echt hoor, de dochter van de buurvrouw aan de overkant zette zo’n bril op en het was over…”

Nou ja, die lijst kan je moeiteloos aanvullen natuurlijk. Ga hieronder vooral je gang. Het kan soms heel erg opluchten…

Maar goed het gaat hier om het geven van  raad waarmee je een ander een riem onder het hart steekt.Haar een goed gevoel bezorgt en als het even kan: een handje verder helpt. Hoe doe je dat ?

Laat me eerst even iets ophelderen : beide raadgeefster bedoelen het allebei  helemaal goed. Niemand is er op uit om jou verdrietig te maken. Alleen hun uitgangspunten zijn totaal verschillend.

De ene raadgeefster denkt vanuit zichzelf. Zij heeft goede ervaringen opgedaan met…gelezen over…en dat wil ze met je delen.  En daarom vertelt ze.
De andere raadgeefster denkt vanuit jou. Ze wil je eerst begrijpen. En daarom laat ze je praten. Ze vertelt niet, ze stelt vragen als : hoezo, waarom, wat heb je al geprobeerd ?

Alleen al iemand die naar  je luistert, kan zo verschrikkelijk fijn zijn. Vaak is dat al genoeg. Al pratend kom je er zelf vaak al achter wat er mis is en wat je er zelf aan kan doen.

Gek he, dat de allerbeste goede raad die je kan geven, vaak geen raad is? Maar een luisterend oor ..