Geluk zit in een klein hoekje

Je huis is een thuis.
Voor jezelf.
En hopelijk ook voor jouw kind.

Dat begint al bij het bedenken hoe je het kinderkamertje wenst te hebben, kleertjes. Je visie op speelgoed en alle goed bedoelde wensen en verlangens die je je bij het moederschap voorstelt.

En, even tussen jou en mij, stick to the plan of heeft bij jullie ook plastic speelgoed zijn intrede gedaan naast de initiële wens om natuurlijk speelmateriaal te hebben voor jouw kind?

Als je goed kijkt, heb je je dan gehouden aan het beperken van speelgoed en graag met een educatieve inzet of ben jij ook blij wanneer de rommelmarkt er weer mag zijn?

Mijn wens is dat mijn huis niet word overgenomen door mijn kind. Dat niet in elke hoek speelgoed staat. Dat ik ook nog mijn eigen plekje kan hebben zonder over treinrailsen, knikkers en alle andere verzamelingen van mijn zoon te struikelen. 

Dat voelt fijn. Rust. Eigen. En nog steeds is het thuis een thuis voor ons.

Zomaar een dag, ik kijk nog eens goed in huis:

De wc rol is verstopt tussen de leidingen van het waskraantje. Op het dekbed wat gebruikt is zou, denk ik, een zeer interessante aantekening hebben gestaan gezien de markeerstift tekening er op. Tussen de kaarsjes in de hal schuilt een klein hondje dat zich daar heeft verstopt. 

Ik moet er om lachen! Misschien is ook mijn huis toch wat meer overgenomen door mijn kind dan ik gedacht en gezien heb.

Ik troost me met deze kinderlijke fantasieen. De vrolijkheid die dit met zich mee brengt. De geluksmomentjes die het zijn om in zo’n levendig huis te mogen wonen. 

Met een grote glimlach vertel ik mijn zoon dat ik t wc-papier toch echt niet meer kan vinden. Dat we een nieuw huisdier hebben.
Samen lachen we.
We voelen ons fijn! In ons huis!

Totdat….Ik zie dat ook op de vloer er lachende gezichtjes zijn getekend….

lees van Myrthe ook eens : Nieuwe kansen