Vroegûh… Toen de lucht nog schoon was en seks vies.

…..en toen we nog geen computers hadden en zeker geen Fortnite

Men zegt wel eens dat vroeger alles beter was. Toen ik nog in het prehistorie leefde, zonder kinderen, vond ik dat het meest onzinnige statement dat er bestond. Want, hoewel ik graag naar verhalen over “vroeger” luisterde, vond ik de tijd waarin ik opgroeide eigenlijk ook wel prima. In ieder geval gemakkelijker.

Makkelijker is niet altijd beter

Toch betrap ik mezelf erop dat ik nu wel eens een mening heb over de huidige tijd waarin mijn eigen kinderen opgroeien. Ook nu is het leven weer makkelijker geworden, maar is dat per definitie ook beter?

Het vermaak voor de kinderen is anders. Hadden onze ouders zo’n 30 tot 40 jaar geleden (oeps, ben ik echt zo oud?!) nog discussie over het nut van de televisie als oppas met hun eigen ouders, nu is elektronica niet weg te denken uit een huishouden. Ze zullen vast nog bestaan, huishoudens zonder een internetverbinding, ergens. Toch denk ik dat ze schaars zijn.

Acceptabel voor wie precies?

Met televisie, smartphones, laptops, chromebooks en spelcomputers is het eigenlijk geen vraag meer óf kinderen beeldschermtijd mogen. Het is nu vooral kwestie van de tijden afstemmen. Want hoelang is normaal? En hier zit de crux. Want wat jij als ouder acceptabel vindt is hoogstwaarschijnlijk niet iets waar jouw kind mee kan leven.

Opgefokte Fortnite zombie

In ons huishouden hebben we een jochie van tien die het liefst van zonsopkomst tot zonsondergang, en dan nog een beetje langer, achter een laptop zou willen zitten. De hype van Fortnite is ook ons huis binnengedrongen en laat zich niet meer verwijderen. Doordat hij een hyperfocus op computers heeft en YouTubers zoals Royalistiq tot idool en voorbeeld verheven heeft is het hier een bijna dagelijkse strijd. Aangezien we er weinig zin in hebben om een soort opgefokte Fortnite-zombie te kweken proberen we hier echt strikt in te zijn.

En dan komen de aloude argumenten om de hoek…
“Iedereen vindt dat ik maar heel kort mag!”
“Het is niet eerlijk dat ik nu al moet stoppen!”
“Als ik vandaag niet kan(mag), dan wil ik morgen twee uur!”

Enfin, jullie kunnen vast nog meer varianten bedenken. Zoonlief in ieder geval wel.

Die moet de politiek in!

Steeds pareren wij zijn argumenten. Waarbij ook de uiteindelijke dooddoener “Omdat ik het zeg!” wel eens voorbij komt. Want maak jezelf niks wijs, onze zoon is een kei in discussies aangaan en winnen. De gemiddelde politicus kan zo bij hem in de leer. Dodelijk vermoeiend voor zijn tegenstanders.

Momenteel ‘mag’ hij een uur per dag een spel spelen. Hierbij is het de ene dag Fortnite en de andere dag Minecraft. Duidelijk, helder en laat geen ruimte voor onderhandeling. Zou je denken…

Over de rooie

Vandaag gaan de kinderen zwemmen met papa. Wat een leuke verrassing had moeten zijn bij het ontbijt had een averechts effect. Onze meiden (elf en zes jaar oud) sprongen een gat in de lucht. Zoonlief daarentegen ging lichtelijk over de rooie. Want nu zou hij vandaag geen Minecraft kunnen spelen. Het gemopper en de verontwaardiging waren niet van de lucht. Het verstoorde het ochtendritueel en het zwemplan komt aardig in het gedrag. Want hij wilde absoluut niet gaan zwemmen. Zelfs niet toen hij te horen kreeg dat de laptop vandaag toch niet aan zou gaan, ook al zou hij thuisblijven.

Rust in de tent

Het is alsof we hem het meest verschrikkelijke aandoen. Toch ben ik vast van plan om hem het water in te krijgen vandaag. Samen met papa. Zodat deze mama even een moment van rust in haar eigen huis heeft. Zonder Fortnite dansjes, trillende controllers en verhalen over kills. Lijkt me heerlijk.