Fijn als ze er niet zijn

Leren dat het fijn is, als ze er niet zijn….Esther vertelt

Onlangs zaten we met alle ouders van de parentcrew in een kring op de vloer van de danszaal. Het begon als wedstrijd overleg, maar het onderwerp dwaalde al snel af richting kinderen. Waar alle dansers al kinderen hebben in de dansles leeftijd,  heeft onze lerares een baby van een half jaar. Ze vindt het heerlijk. 

Maar die dag was haar kindje voor het eerst een hele dag bij opa en oma geweest. Zomaar. En zij had in bad gelegen, haar nagels laten doen, en ontdekt dat ook dat nog steeds heerlijk was. 

Die avond deelde ze haar schuldgevoel met ons. Mag ze er eigenlijk wel uitgebreid van genieten als haar kind er even niet is? 
Het antwoord van de groep was een volmondig ja. 

Schuldgevoel als ze er niet zijn….

Maar tegelijkertijd herkenden de meesten van ons ook het schuldgevoel wel. Ik zeker. Misschien had het er ook wel mee te maken dat ik mijn kinderen alleen groot bracht, maar ik heb er echt moeite mee gehad om ongegeneerd te genieten van de momenten dat mijn kinderen bijvoorbeeld uit logeren waren. Alsof ik ze daar mee tekort deed. Terwijl zij zich ondertussen prima vermaakten. 

Nu doe ik de eerste dag dat ze er niet zijn vaak helemaal niks. In de ochtend start ik rustig op, ’s avonds kook ik uitgebreid, of maak het mezelf juist heel makkelijk. Gewoon waar ik op dat moment zin in heb. Heerlijk. 

Genieten

Mijn tieners en ik vinden het inmiddels alledrie fijn om ook eens niet met zijn allen te zijn. 
Als de jongste op kamp is eten de oudste en ik standaard iets wat kleine zus niet lust, is grote zus er niet dan is het standaard pastadag. Is mama er niet, dan vermaken de kinderen zich ook prima. Ga jij maar dansen hoor mam, wij redden ons wel. Veel plezier en tot straks. 

Langzaamaan leer ik dan toch, dat tijd voor je zelf nemen, niets te maken heeft met je kinderen in de steek laten. En dat uitgebreid genieten van die momenten geen doodzonde is. Sterker nog, we worden er uiteindelijk allemaal beter van.