Mijn allermooiste moment

Hoeveel dierbare momenten kent het moederschap wel niet?

Moeder worden, het is zonder twijfel het meest bijzondere dat ik in mijn leven heb gepresteerd. Dat moment dat je voor het eerst zo’n verfrommeld hoopje mens op je buik krijgt is onbeschrijfelijk. En dan ineens ben je verantwoordelijk voor zo’n krummel terwijl je zelf ook nog zoveel te leren hebt over het leven.
Ik was een jonge moeder, 23 pas, toen onze oudste dochter werd geboren en eigenlijk was ik zelf nog een kind. Maar ik liep over van liefde en daar heb ik me eigenlijk altijd door laten leiden. Ik genoot van alles rondom het moederschap maar misschien wel het meest van de dagelijkse kleine momentjes. En die regen zich aaneen als een prachtige lange ketting. Elke kraal als een wonderschone herinnering in een lange reeks. Ze zijn me stuk voor stuk dierbaar.

dierbare momenten op een rij…

Uitgebreid badderen

Onze prachtige dochters hadden wat vaste gewoontes waar ze dol op waren zoals samen douchen of in bad. Twee van die kleine meisjeslijven enthousiast spetterend met al dat water. In ons oude huis heeft de vloerbedekking voor de badkamerdeur echt te lijden gehad want douchen werd steeds weer een waterballet.Dat zijn dierbare momenten, die ik niet meer vergeet.

Samenzijn verveeld nooit

Naar school lopen waren ook zulke dierbare momenten, aan elke hand een kind. Met twee kleine handjes in die van jou kwebbelend over niks en over alles. Ook al was de gang naar school ook een hele poos moeilijk.
Samen zijn, met elkaar, het verveelde me geen dag.
Elke dag verhaaltjes voorlezen, samen de slappe lach, cakejes bakken met lekker veel versiersels. Ze konden vol passie ruzie maken maar naar de buitenwereld toe waren ze onafscheidelijk. En dat is niet veranderd.
Twee meisjes bij mij op de fiets de hele weg luidkeels zingend, ontelbaar veel knuffels, een prinsessenfilm kijken en vervolgens heerlijk opgekruld samen in slaap vallen.

Slapen als het even niet meer wil

Toen ik eens in een ziekenhuis belandde in Frankrijk en we allemaal volslagen over onze toeren waren krulde één kind zich aan het voeteneind op en de ander kroop dicht tegen mijn buik aan. Binnen no time sliepen we alle drie. Als je het even niet meer weet slaap dan maar even dachten we waarschijnlijk. Had papa fijn even zijn handen vrij om wat zaken te regelen. Wij drietjes sloten de boze wereld buiten, waren even elkaars veiligheid.

En zo kan ik nog uren doorgaan.Dierbare momenten, ze zijn er in overvloed.
Alle eerste keren waren steeds weer mijlpalen. Die trotse stralende koppies, blijdschap en ontroering streden bij mij om voorrang. Dan was ik gelukkig om hun geluk.

Verdrietjes

Maar ook alle verdrietjes die ze doormaakten waren dierbare momenten. Wat fijn dat dicht tegen mama aan kruipen op die veilige schoot in die warme armen de oplossing was.
Hoe groter ze werden hoe moeilijker het soms was om ze te troosten, ik heb me ook heus wel wanhopig gevoeld toen verdriet en tegenslag weerzinwekkende vormen aannamen. Want soms wil je zo graag helpen maar kan je niet, sommige dingen moeten ze zelf aangaan hoe graag je het ook wil overnemen.
Al die dierbare momenten, wat een rijkdom. Ook al was mijn zorgeloosheid door het moederschap ook meteen weg. Dat had ik me op voorhand echt niet gerealiseerd en dat kan ook niet, het verschil is te groot, dat valt niet uit te leggen.

Moet ik nog zeggen

Moet ik nog zeggen hoe dol ik op onze meiden ben? Vast niet. En dat ze niet meer thuis wonen is op hun leeftijd alleen maar logisch maar ik mis ze echt wel af en toe. Het zijn twee prachtige, lieve, jonge vrouwen geworden die iets voor een ander overhebben. Wellicht is dat mijn allermooiste moment, als ik me realiseer wat een prachtig en rijk leven ze voor zichzelf hebben gecreëerd.

lees van cynthia ook: Geniet van de regen

meer lezen van cynthia poen ? kijk op Cynthia Poen