Die kostbare halve uurtjes, waarin de wereld van jou is…

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik van mijn kinderen hou, zielsveel hou. Ik zou me laten doodschieten om ze te redden ( mag je best letterlijk nemen) MAAAR, ik had het moederschap nooit lachend aangekund, zonder mijn halve uurtjes waarin de wereld van mij was…

Er waren twee momenten ( en soms als ik geluk had pikte ik er op een dag twee) waarop de wereld stil kon zijn en helemaal van mij was…

De eerste is ’s morgens vroeg. Ik wens de dag te beginnen met cafeïne, nicotine en ….stilte.
Daarom stond ik ’s morgens ook een half uur voor de kinderen op. Geloof mij, je kan gerust een half uur slaap missen, maar niet het ongestoord wakker worden…

Mijn aller, aller lekkerste “de wereld is van mij ”momenten waren tijdens het kamperen. De meute sliep nog, ik kroop de tent uit en zette mijn pruttelpotje op het gaspitje. De geur van koffie en gras vermengde zich met de nicotine, en ik zag de zon opkomen…

De kinderen zijn inmiddels groot en ik rook hooguit een incidenteel sigaretje met een vriendin, kamperen doen we minder, maar  nog steeds drink ik mijn ochtendkopje koffie in alle rust….

Ook mijn tweede “de wereld is van mij ” moment bestaat nog steeds. Je kent hem vast wel: het is laat, iedereen is naar bed, je doet de lichten uit en drinkt je laatste halve glaasje leeg.

Daar kan ik, nog steeds, zo ontzettend Zen van worden…ik laat de beslommeringen, het gepieker en gestress van me afglijden, beloof mezelf dat er morgen echt eerlijk waar weer een dag zal zijn en…ga tevreden naar bed