Van die moeders waar je diep respect voor hebt…

Ik heb in de loop van mijn carrière als juf, vele moeders meegemaakt.
En ja, sommigen konden reuze vervelend zijn. Nu heb ik gelukkig last van Opgewekte Alzheimer.
Ik zou een boek over ze kunnen schrijven,maar….. ik ben ze vergeten.

Er is echte  een groot aantal moeders, die ik nooit zal vergeten, omdat ik zo’n diep respect voor ze heb.

De moeder van

Laten we beginnen met de-moeder-van-J. Ik was zijn mentrix in de brugklas. Halverwege het eerste jaar, belde ze me: ”Hij blowt”. Ik zei een onprofessioneel lelijk woord, zij voelde zich er door begrepen. We hebben heel goed samengewerkt, zij en ik. En jeetje, wat deed zij haar best!  De eerste twee jaar konden we hem nog binnen boord houden, in de derde was ik zijn mentor niet meer. Ik hoorde dat hij in de vierde van school verdween.

Omdat A een klein dorp is, kwam ik haar nog wel eens tegen. Machteloos moest ze toezien hoe hij verder afgleed. Psychoses kreeg…Zo kwam hij tussen wal en schip…de psychiatrie en de verslavingszorg, schoven hem als een hete aardappel heen en weer…

De-moeder-van-J richtte een stichting op: centrum voor verborgen verlies. En traint nu hulpverleners verlies te herkennen bij mensen. Want zegt ze: mijn zoon was er, maar ik was hem wel kwijt…

De-moeder-van-N

N. was de jongste schildklier kanker patiënt van Nederland, ze kan het navertellen, maar dat wisten we toen niet. De moeder bleef rustig en adequaat. Huilde niet, raasde niet, ging niet in de over-zorgzame drive. Ze was een betrouwbare rots. Behalve die ene keer. De vraag was of N. van de behandeling onvruchtbaar zou worden. “Wij zijn naturlijk heel gelukkig met haar”, zei ze “en het zou zo fijn zijn, als zij dat geluk ook mocht ervaren…”
Thuis heb ik gehuild…

De-moeder-van-P
Ik heb nooit meer iemand ontmoet die zo stotterde. Niet een beetje. De eerste keer dat ze me opbelde, hoorde ik een vaag gekraak. Gelukkig hing ik niet op. Na bijna een minuut, kwam ik erachter dat zij het was. Vanaf dat moment wist ik dat ik gewoon even moest wachten, als ik alleen gekraak hoorde.
P was een beetje aan het puberen, je weet hoe dat gaat. Dan maak je je als moeder zorgen, dan moet er wel eens een extra mentor gesprekje aan gewijd worden. Zij kwam. Ze liet zich door niets en niemand tegenhouden, als het om haar kind ging…

Zoals gezegd: A is een klein dorp: het gaat prima met P en met J ook!

lees ook eens: Ontmoeting in Oeganda