De moeder van de container baby

Het stond een paar dagen geleden in de krant. De moeder van de baby die 7 jaar geleden in een container werd gevonden, is bekend.

Het bericht vertelt ons hoe ze via een vinger afdruk, de vrouw op het spoor zijn gekomen en verder zwijgt de berichtgeving. Dat is in zichzelf een enorme aangename reactie. Geen gehijg en geschreeuw, geen ge beter-weter, geen miljoenen deskundigen, geen hoofd schudden in praatprogramma’s Gewoon niets.
Ze zijn nergens voor nodig, al die reacties. Ik heb meer genoeg aan mijn eigen gedachten.

een container baby, hetis zo moeilijk voor te stellen

Hoe moet het, vraag ik me af, al die zeven jaar voor de moeder zijn geweest,hoe leef je verder met een dergelijk zwaar en gruwelijk geheim? Hoe eenzaam voel je je. En heb je dan, vraag ik me af, de hele tijd een enorme hekel aan jezelf. Of lukt het je om de hele zaak te verdringen, als ware het nooit gebeurt? Keek je dag in dag uit over je schouder, uit angst betrapt te worden? Of wilde je dat eigenlijk, om er eindelijk over te kunnen praten…
Ik heb geen idee. Maar ik weet een ding heel zeker: het leven van de moeder van de container baby moet de afgelopen zeven jaar een hel zijn geweest.

Ze staat terecht…

En nu staat ze terecht voor kindermoord. Ze heeft het kindje niet ergens achter gelaten, maar in een container gegooid. Had er geen afval in gelegen om de val te breken, had de baby het niet overleefd.
Dus technisch klopt het, er valt weinig anders van te maken. Maar ja, wat ging er in het hoofd van de moeder om? Hoe in de war was ze? En was zij het inderdaad? Een vingerafdruk op een tas zegt dat ze de tas heeft vastgehouden. Of ze daadwerkelijk de container opendeed, zegt het niet.

Het zal allemaal ongetwijfeld aan de orde komen tijdens de rechtszitting. Daar zal ze naar moeten luisteren, onder ogen moeten zien wat er gebeurt is.

Dat lijkt mij een straf erger dan welke gevangenis straf dan ook.

meer verhalen en meningen lezen? Kijk eens bij ouders langs de kant van de lijn