Fijne vakantie door Myrthe Zuidinga

Voor dag en dauw zit ik voor de tent.
De vogels hoor ik een prachtige lofzang zingen en de haan probeert de gasten op de camping te ontwaken.

Helaas, tevergeefs.
Het kan ook niet anders. Het is nog maar 5.55u
Een mooie tijd. Ik houd van mooie cijfercombinaties maar liever niet wanneer dit laat zien vanaf welk tijdstip ik wakker ben.

Vakantie.

De periode van er op uit gaan, lome dagen en zomerzon staat voor de deur.
Ik had het geweldige idee om al een voorproefje te nemen op wat komen gaat.
In een mooie safaritent strijk ik neer met een vriendin en haar kinderen.

Wat een genot, samen weg, tijd met elkaar en tijd met z’n tweeën. Zo dachten we.
Een ding was ik vergeten.
Dat het voor kinderen op een nieuwe plaats toch spannend kan zijn in slaap te vallen.
Om nog maar te zwijgen over de luidruchtige gesprekken die de buren op de veranda houden.

Vol goede moed gaan de kinderen, na al wat langer op te zijn gebleven naar bed. Vakantie, ik ben benieuwd welke ouder het wel redt zijn kinderen op dezelfde tijd als thuis in bed te hebben liggen.
De kids op bed.
Dat was het idee.
Het bleek een grotere uitdaging dan gedacht.
De stapelbedden vinden de kinderen toch wat spannend. Het is nog net wat donkerder dan gedacht in de tent. Matrassen worden versleept om samen met elkaar in een ruimte te kunnen liggen. Spanning weg, veilig bij elkaar kunnen zijn.

Eindelijk, naar bed….

We ploffen in de stoelen om aan de thee, waar het inmiddels allang tijd is voor een wijn, te beginnen. Rust. De tijd voor ons.
Niets is minder waar.
Andere geluiden.
Te warm.
Spannend zo alleen.
Het is alsof we een munt kunnen opgooien wie naar binnen gaat te kijken en deze brandjes te blussen.
Niet 1 keer, niet 5 keer. De stappenteller zou trots op ons zijn!

Lekker in gesprek als de rust wederkeert storten we ons op elkaars verhaal. Wat fijn om dit samen te kunnen delen. qualitytijd samen te hebben.
Wat veel te laat wordt.
Na middernacht kruipen we in ons bed.

Het gevolg laat zich raden.
Waar de kinderen wakker bleven van de nieuwe omgevingsgeluiden, zijn mijn oren ook gespitst op wat ik hoor.
Buiten.
Een babytje dat knootert.
Ik die niet kan slapen en nog eens omdraai.

En zo weet je dat ik er alweer uit ben.
Voor dag en dauw.
Iedereen vannacht naar de wc horen gaan.
De baby die zich meldt voor een voeding.
Schoppen en stoten in bed door de kids die naast elkaar slapen.

Misschien zijn het niet de kinderen die nog het allermeest moeten wennen aan een nieuwe omgeving.
Misschien ben ik het zelf.
Want, plicht roept.

De zon gaat schijnen, een nieuwe dag breekt aan. De dagelijkse beslommeringen van ouderschap staan op het punt te starten.

Fijne vakantie!