lekker ding

Over een allergische reactie gesproken.

Mijn jongste Monster is een lekker ding. Niet alleen vind ik dat, maar ook alle beestjes die steken en bijten en zijn bloed letterlijk wel kunnen drinken. Als een stel mini-zombies duiken ze op hem af, waar hij ook komt. Kleren aan? Geen probleem. De stekers gaan er gewoon doorheen.

een licht allergische reactie

Ik word er helemaal gestoord van. Want niet alleen vertoont hij bij elke muggensteek, horzelprik en vlooienbeet een licht allergische reactie waardoor het niet gewoon bultjes worden, maar flinke plakkaten, hij heeft ook nog eens de neiging van zijn moeder geërfd om ALLES open te krabben. En dat zijn dan ineens geen kleine wondjes meer, maar enorme korsten die er weken over doen om te genezen, míts hij er een tijdje vanaf kan blijven.

Ik heb al van alles geprobeerd. Een Vapona stekker helpt wel, tot op zekere hoogte. De muggen blijven weg. Maar ben je aan een plas water, trekken de beestjes zich geen jota van de Deet aan. En dan kom je thuis, waar je ziet dat er een horzel een keer of vier dwars door de romper heeft gestoken.

wat nou als?

Het gekke is, voordat onze jongste geboren werd, was ik het spreekwoordelijke haasje. Ik werd volkomen lek gestoken door muggen, vanaf kinds af aan al. Ik heb daardoor allerlei manieren leren kennen om zo min mogelijk muggenbulten op te lopen. Van Vapona tot citroenplanten; alles heb ik voorbij zien komen. Sommige werkten beter dan anderen. Ik weet nog dat ik ooit aan mijn vader vroeg, toen hij me weer eens ingesmeerd had met een of andere variant van Deet: “Maar wat nou als die mug zijn neus dicht houdt?” (Deze anekdote zal ik ook nooit vergeten, want hij komt elk jaar nog wel een paar keer naar boven. Mijn vader vindt ‘m nog steeds errug grappig, terwijl ik nog steeds vind dat ik wel degelijk een punt had want immers, een mug heeft zes poten, maar dat terzijde ;-))

Sinds Monster!2 zich heeft aangediend, heb ik er op wonderbaarlijke wijze amper last meer van, omdat de bloedzuigers zich nu massaal op hem storten. Door hem wordt een hele muggenkolonie effectief van bloed voorzien. Ik vind het zo sneu voor hem. Af en toe denk ik, kwamen ze maar weer naar mij! Het werd zelfs zo erg, dat ik de huisarts gebeld met het probleem. Ik kreeg een hormonenzalf mee die de jeuk moest wegnemen, maar wel met allemaal waarschuwingen erbij omdat hij nog zo jong was. Die heb ik een week gebruikt, maar zonder resultaat, dus uiteindelijk heb ik die troep, maar weggegooid.

drankje

Daarnaast kreeg ik ook een drankje die de allergische reactie moest stoppen. Twee keer per dag innemen, onverdund. Nou kan ik je vertellen dat een peuter zo’n goor drankje echt niet vrijwillig naar binnen werkt, dus daar zijn ook al heel wat drama’s om geleden. Gelukkig heb ik inmiddels een plastic spuit wat ie zó leuk vindt, dat ik ’t in ieder geval één keer per dag bij ‘m binnen krijg.

Overigens denk ik ook niet zozeer dat het de jeuk is. Het is een diepgewortelde, genetische obsessie om alles wat bultje of korstje is open te krabben (dat heb ik ook, nog steeds). Ziet ie het niet, heeft hij er ook geen last van. Maar, zodra hij ook maar íéts van een plekje in het oog krijgt, moet het kapot. Direct. En is het eindelijk genezen en gaat het de goede kant op? Heeft ie ineens weer drie nieuwe bulten en begint de hele rambam weer van voren af aan. Enige remedie is om zijn vingernagels zo kort mogelijk te houden en als het echt te gortig wordt, de wondjes met pleisters af te plakken.

Ik word er soms een beetje wanhopig van. Dus, lieve lezers, hebben jullie de gouden tip om óf de beestjes weg te houden, óf mijn peuter van het krabben te weerhouden? Dan ben ik jullie eeuwig dankbaar!!