‘Springlevend’, het boek om samen te reflecteren

Een boek over voelen vanuit je hele lichaam door Ilse Krabben

Dit boek heb ik geschreven voor alle kinderen en alle ouders/opvoeders. Maar ook voor het innerlijk kind in volwassenen dat we nog steeds met ons meedragen. Deze wil ook aandacht en zorg. Het innerlijk kind is onze “kleine ik”. De onschuld en kwetsbaarheid die we als kind waren. Dit kind zit nog steeds in ons en hiermee een relatie opbouwen is belangrijk om echt volwassen en vrij te worden. Zonder deze relatie kan het onszelf, onze relaties en hoe we op de wereld reageren zonder dat we het doorhebben tot op heden beïnvloeden.

Luisteren en vertrouwen 

Voor mij is dit een hele reis geweest en nog steeds. Want er is flink wat schade aangericht aan het kind die ik was. Maar ook de onverwerkte trauma’s van mijn ouders die ze onbewust hebben meegegeven. Ik zie nu dat er geen andere weg is dan helen. Als ik dit nu nog zou negeren of wegstoppen blijf ik in het verleden leven en word ik vandaag een slachtoffer van mezelf. Want nu heb ik de teugels in handen. Ik ben verantwoordelijk voor mezelf, voor mijn binnenwereld en hoe ik hiervoor zorg. Hoe ik naar mezelf luister, wat ik wel of niet toe laat en hoe ik mijn eigen lichaam leer vertrouwen. En leer om ernaar luisteren. Naar mijn ervaring brengt het lichaam en leren voelen een miljoen keer meer wijsheid en heling dan als ik alleen maar naar mijn hoofd zou luisteren. Dit heb ik in het verleden wel gedaan. Ik was een hoofd op pootjes. Zonder dat ik het doorhad, zat ik helemaal gevangen.

Dit betekent niet dat mijn leven nu elke dag rooskleurig is, maar het is wel zoveel levendiger geworden! Ik ben veel meer beschikbaar geworden voor wat er binnen en buiten mij gebeurt. Ik maak plaats voor alle gevoelens. Fijne en mooie momenten worden hierdoor nog mooier omdat ik echt aanwezig ben! Maar ook pijnlijke en onprettige emoties laat ik toe en probeer ik met nieuwsgierigheid en compassie te onderzoeken. Juist als ik het moeilijk vind om compassie voor mezelf te hebben weet ik dat het tijd is om wellicht één of twee werk afspraken af te zeggen en rust te nemen en tijd met mezelf door te brengen. Leren voelen is voor mij de definitie van ‘Springlevend’ zijn! 

Wat ik hoop dat het boek kinderen en ouders of verzorgers brengt, is nieuwsgierigheid om zichzelf en hun kind nog beter te leren kennen. Stel je eens voor dat we allemaal dit als prioriteit zouden stellen? Hoe zou onze basis dan zijn? Dit zou automatisch onze relaties met onszelf en anderen verbeteren. Ik geloof echt dat dit heel erg belangrijk is als we op welk vlak dan ook verder willen komen. Als individu en collectief. Als één kind het in de klas moeilijk heeft, dan heeft de hele klas hier last van. We moeten loskomen van het valse idee dat we enkel als individu vooruit kunnen komen. Het is inderdaad onze verantwoordelijkheid om voor onszelf te zorgen en te helen, maar de heling van iedereen is even belangrijk en is wat ons vooruit zal brengen. 

Voelen vanuit het lichaam

Ik hoop dat de vragen in het boek een uitnodiging zijn om zelf verder te reflecteren. Maar meer vanuit het lichaam en voelen, in plaats van alleen vanuit het hoofd zoals we (vooral in het westen) voornamelijk hebben geleerd. Hier is niets mis mee, maar alleen daaruit leren is ongelofelijk limiterend. 

Ik hoop dat kinderen een gevoel van zelfvertrouwen kunnen ontwikkelen wanneer ze bewuster worden van wat ze voelen. Hierdoor kunnen ze namelijk ook duidelijker zijn in het aangeven wat ze ervaren en nodig hebben. Dit maakt het zowel voor het kind als de volwassenen makkelijker. 

Voelen waarover niet gesproken wordt

En het innerlijk kind in onszelf leren kennen is ook een groot cadeau voor ons kind! Kinderen nemen namelijk vooral over wie we zijn en niet wat we zeggen. Als wij zelf nog verdriet en trauma in ons hebben, maar hier nooit naar willen kijken en altijd wegstoppen is het een fout om te denken dat het kind dit niet meekrijgt. Verdriet en trauma is deel van het leven, dat is niet wat het probleem is. Wat het probleem is en trauma doorgeeft, is er niet over praten, nooit naar willen kijken en wegstoppen. Ook dit hoeft uiteraard niet eindeloos, maar als het trauma nooit echt is gevoeld en verwerkt doet het juist precies wat we niet willen: het blijft aanwezig in ons. Een concreet voorbeeld maakte ik laatst mee in één van de workshops die ik aan kinderen gaf. Het thema ‘dood’ kwam ter sprake in een kinderboek die ik voorlas. Na afloop vroeg ik simpelweg wat ze ervan vonden en of ze iets wilde delen.

Wanneer je vanuit voelen communiceert, zul je merken dat de ander (onbewust) hierdoor ook permissie krijgen om vanuit voelen te reageren. Dit gaat bijna automatisch. 

Helen

Bij één jongen kwam er ineens een hele diepe en grote golf van verdriet naar buiten. Hij kon niet stoppen met huilen. Wat hij deelde, ging over zijn vader die als kind zijn eigen vader heeft verloren. Zijn opa dus. Maar zijn vader heeft hier nog nooit over gepraat. Hij heeft zijn opa dus ook nooit gezien of gekend. Hij vertelde dat zodra hij iets aan ze vader of moeder vroeg dit meteen afgekapt werd en over iets anders werd gepraat. Desondanks heeft deze jongen dus het gigantische verlies en verdriet van zijn vader meegenomen! Op dat moment was dit overduidelijk. Ondanks dat hij zijn vader nooit hierover heeft zien huilen of horen spreken. Voor mij is dit een perfect voorbeeld dat laat zien hoe we (ook als we het niet kenbaar maken), alles doorgeven wat we zelf niet willen zien, voelen en helen. Ik begrijp dat dit best confronterend is, maar er bestaat dus zeker een andere weg. Het betekent namelijk echt niet dat we helemaal perfect en geheeld moeten zijn. Dat bestaat niet! Maar hoe we met deze stukken in onszelf omgaan en voor onszelf zorgen is wat een positieve of negatieve invloed zal hebben.

Prachtige illustraties door Hedie Meischke

De prachtige illustraties in het boek zijn gemaakt door Hedie Meischke. Haar ontmoeten was een enorm cadeau. Het was namelijk precies wat ik voor me zag. Haar illustraties zijn heel kleurrijk, speels en vertellen op zichzelf al veel. Er komen ook heel veel natuurelementen in voor. Dit vond ik belangrijk aangezien de natuur ook een belangrijke bron is om te leren voelen. Hedie woont op een boerderij en ik woon nu in hartje Amsterdam, maar als kind ben ik opgegroeid op het platteland in Zuid-Frankrijk. Zonder deze plek en ervaring denk ik dat ik veel slechter af was geweest! Ik zie nu hoe zoveel tijd in de natuur mij toen heeft geholpen met de pijnlijke situaties die ik als kind meemaakte. Dankzij de rust, wijsheid en verwondering die in de natuur te vinden is. Ik hoop dat het boek dezelfde soort verwondering kan brengen. En veiligheid om kwetsbaar te mogen zijn. En dat dit niet een onprettige reis hoeft te zijn, maar ook plezierig, levendig en kleurrijk! 

Het boek is uitgegeven door Uitgeverij Clavis en in elke boekhandel en online verkrijgbaar of te bestellen. Steun je lokale boekhandel door het in de winkel aan te schaffen.
Door Ilse Krabben

Lees ook: luisteren een kunst apart