papa past op

Laatst hadden we het weer hoor: iemand zegt onschuldig op facebook: papa past op vanavond en holladiyee, een hele moedermeute viel over haar heen. Want je kan niet zeggen dat papa een oppas is.
Een oppas is dus een scholier die je betaalt om ervoor te zorgen dat je schatjes hun vingers niet in het stopcontact steken en hun billen wel afvegen. En papa die is er gewoon: omdat hij nu eenmaal papa is. En dat geldt ook voor mama. Maar dat wisten we schijnbaar al.

Persoonlijk ben ik er wel voorstander van dat je goed formuleert: een oppas is inderdaad een oppas, en een pappa is een pappa. Net als een mama een mama is,trouwens.

Maar ik ben geen taalpurist, als iemand wat papa doet oppassen wil noemen, nou dan moet ze dat heel fijn zelf weten. Misschien dat ik een keertje arrogant bedenk dat mijn taalgebruik beter is, maar dat hou ik dan fijn voor mezelf! ( ik wil namelijk niet arrogant overkomen).
Alhoewel….dat zeg ik nu wel, maar….

Stiekem denk ik dat de moedermeute die zich verzet tegen papa’s die oppassen, best heel sneu is. Die hebben een hoop woorden nodig voor iets dat in ons gezin ( 20 jaar geleden al ) volkomen vanzelfsprekend was: alle taken worden verdeeld. Soms verdiende ik meer, soms manlief, soms deed hij de afwas, soms deed ik het, hij smeerde de boterhammen en ik hing de was op, en oppassen dat deden we om de beurt. We hebben ons gezin altijd gezien als een veilig en warm haventje, dat we me t z’n twee-en draaiend hielden.

Was er nooit eens ruzie, zal je je afvragen. Jazeker, natuurlijk. Maar nooit over de verdeling van de taken in huis. Zonde van de tijd. Daar maakten we geen woorden aan vuil, dat deden we gewoon.

Dat doet die moedermeute dus wel….dan kan ik maar een conclusie trekken: in hun huis zijn de zaken niet vanzelfsprekend, verdeeld. Sneu.