Wat als papa de traktatie maakt?

Hoe maak jij de traktatie voor op school en hoeveel werk is dat?

Waarom, vroeg een moeder in de Volkskrant zich af, maken we ons zo druk om traktaties op kinderdagverblijf en basisschool. Al dat gedoe….
Eigenlijk best onzinnig. Ze besloot de klus uit te besteden naar papa.

Het gevolg? De avond voor het uitdelen, stormde ze nog snel een supermarkt binnen. Papa was het gewoon helemaal vergeten.

En nu is de vraag: kunnen papa’s niet moederen, of maken moeders zich veels te druk over die traktaties?

Als je het mij heel eerlijk vraagt (en dat doe je, hoor ik) dan vind ik dat wij moeders ons he-le-maal gek laten maken door dit soort zaken. En in de loop van de jaren zijn de traktatie-eisen aldoor maar hoger en hoger geworden. In mijn tijd, moest het leuk zijn en origineel. Maar je kwam nog een heel eind met een negerzoen met een parasolletje erin.
Kom daar nou nog maar eens om! Negerzoen??? dat is zoet !! Ooo foei. En die smurrie in het midden, daar zit melk in, of ei, of allebei. Denk toch om de kinderen met lactose-intolerantie!
En dat koekje onderop….gluten ??? Vast en zeker.

Kijk van deze traktatie blijft niets anders over dan …..het parasolletje. En wat dan als er een kindje is met een papier intolerantie?

Het maken van een traktatie, het vraagt toch de kennis van een voedingsdeskundige en de vaardigheid van een patissier?  Waarom doe je het  jezelf aan? Ik vind het nog niet zo gek om een voorbeeld te nemen aan de vader uit het verhaal. Hoe belangrijk is trakteren?? Vroeger misschien, toen onze grootouders jong waren. Toen was snoep nog iets uitzonderlijks en gaf een zuurtje, wat je zomaar kreeg, fleur aan de dag.

Onze kinderen snoepen de hele dag door…. Echt nodig is die traktatie heus niet… Wat vind jij?