Moeten opa’s en oma’s aandacht geven

Laatst las ik in een vragenrubriek de klacht van een moeder, dat opa en oma nooit aandacht aan haar kinderen gaven. Zij vond dat opa en oma daar toch een beetje toe verplicht waren. Het ging haar niet om dure cadeaus of zo, maar om aandacht voor de kleinkinderen.
Ze had dat ook met de oma besproken, maar die had gezegd: ik ben nu eenmaal niet zo’n soort oma. En daar was de kous mee af.

Dat klinkt natuurlijk wel heel bot en onaardig…

Vorig jaar stond ik bij het Sinterklaasfeest op onze moestuin vereniging te praten met een moeder van een vriendinnetje van dochterlief. We noemen haar O. Dat vriendinnetje had inmiddels kinderen en ik vertelde O dat ik haar diep benijdde. Daar was zij niet boos over, integendeel, O begreep mij heel goed! Het grootmoederschap, stond haar goed.

Achter ons stond een jonge vrouw. “Ik weet niet wat ik hoor”, zei ze. “Mijn man’s ouders komen nooit voor hun kleinkinderen, niet op hun verjaardag, niet op Sinterklaas…” De tranen stonden haar in de ogen. “En dan hoor ik jou”, zei ze tegen me “hoe graag jij kleinkinderen zou willen”

Als je ouders weinig om je kinderen geven, voelt dat als een afwijzing van jezelf, denk ik.
Maar dat hoeft het natuurlijk helemaal niet te zijn. We leven in een tijdperk waarin opa en oma een belangrijke oppas rol vervullen.  Ik heb twee schoonzussen die twee dagen in de week op hun kleinkinderen passen. Een derde schoonzus piekert daar niet over. Dat wordt de laatste toch wel op aangekeken.
Het lijkt er stilletjes zo ondertussen op dat opa’s en oma’s moreel verplicht zijn, op hun kleinkinderen te passen. En dat leuk te vinden.

Het is heel begrijpelijk dat niet alle opa’s en oma’s zin hebben om oppas te worden. Dat zie ik niet als afwijzing. Maar als je niet mee wil Sinterklaas vieren, of op ene verjaardag komen…ja dat lijkt me reuze sneu. Voor alle partijen.

Lees ook eens : steeds meer oppassende opa’s en oma’s