Het nieuwe normaal en kerst

over normaal en altijd en kerstmis….

Ik weet niet hoe het met jullie is, lieve mede-moeders, maar ik krijg een beetje jeuk van die mensen op tv die staan te bleren: “ik vier het gewoon met de hele familie. Want dat doen we ALTIJD’

van altijd krijg ik jeuk

En als ik zeg jeuk, druk ik me heeel mild uit. Het lijkt meer op een aanval van exzeem waar ik dagen lang niet  van die enge hormoon-creme, die zo goed helpt op heb gesmeerd.

Er zijn twee redenen waarom ik me groen en geel erger aan dit soort opmerkingen. In de eerste plaats we zitten in een wereldwijde pandemie. De vorige was een eeuw geleden, die duurde twee jaar! Oke, tegenwoordig zijn we wat beter in het ontwikkelen van vaccins, maar toch.

Zolang we in een wereldwijde pandemie zitten, vind ik het recht om kerst te vieren, zoals je dat “altijd” doet, volkomen ondergeschikt aan je plicht bij te dragen aan het bestrijden van het virus.
Dat wordt een stuk makkelijker wanneer je bedenkt dat je helemaal niet ALTIJD zo kerstmis hebt gevierd.

je leest me goed

Je leest me goed. Een ieder die roept: zo doen wij dat altijd met Kerstmis, staat te ligen dat hij blauw ziet.

Ik geef je een voorbeeldje: toen ik een kleuter was, dat was in de vijftiger jaren van de vorige eeuw, bestond ons kerstdiner onveranderlijk uit: 3 gebraden kippen, rijst, zelfgemaakte appelmoes en…vruchtjes uit een groot blik. Dat noemden wij heel deftig: compote.
Die mocht ik in een schaal gieten. Een absolute erebaan! Ik verheugde me er dagen van te voren op.

Ik moet er nu niet meer aan denken….en kip is in de 70-er jaren een heel gewoon en vrij goedkoop stukje vlees geworden. Stel je toch eens voor dat ik kerst was blijven vieren, zoals we dat altijd doen??

Wedden dat ik spontaan her en der werd uitgenodigd om lekker normaal te komen gourmetten?

Kerstvieren veranderd voortdurend, denk alleen maar aan de tijd dat je nog geen kinderen had….
Dus is het erg dat we nu anders kerstmis vieren dan we altijd doen? Nee hoor, dat is gewoon het leven!

meer lezen over hoe kerst soms kan veranderen? Lees dam Cynthia Poen: Familiegevoel