Voor de heren

Overpeiningen van een man bij de Prenatal..

De Prenatal was onze eerste stop, en ondanks de vakantie was het erg rustig. Fien en ik waren op één hoogzwanger stelletje na de enigen in de winkel. Al snel betrapte ik mij erop dat ik het stelletje aan het afluisteren was, en ik kon mijn lach nauwelijks onderdrukken.
Mevrouw was met een verhit hoofd aan het vertellen waarom ze alles nodig had, en zonder een reactie van manlief af te wachten werden de benodigde spullen in de armen van het hulpvaardige winkelmeisje gedrukt. Meneer stond erbij met een verbeten hoofd. En ik weet zeker dat hij aan het fantaseren was over een avond voetbal kijken met zijn vrienden. Onder het genot van een aantal biertjes.

Meedenken: doen of niet doen?

‘Lief, zo’n handig inzetstukje voor in bad, dat zou ik nou wel willen hebben’, sprak meneer en ik gaf hem een denkbeeldige pluim voor het meedenken met zijn vrouw. ‘Waarom wil JIJ nou weer zo’n inzetstuk hebben?’ beet mevrouw haar man kribbig toe. Waarop het antwoord kwam dat hij dan zijn handen vrij zou hebben als de baby in bad zou zitten. ‘Handig toch? Dan kan je tenminste even naar beneden gaan en de deur opendoen als er aan wordt gebeld!’
Ik draaide mij even om, kroop iets dieper in mijn sjaal en wist wat er ging komen. Een heuse zwangere vrouwen uitbarsting. Zo een  waarbij de hormonen gekleed in compleet oorlogstenue naar buiten zouden marcheren. ‘Wat ben jij een belachelijke gek. Hoe kan jij nou de vader van mijn kind worden als je dit soort dingen bedenkt!’ ‘Mijn god, ik schaam me kapot voor jou’ werd er gegild. Arme aanstaande papa.

Was ik net zo? vraag het je man

Was ik ook zo? Vast niet. Als je deze vraag aan Arent stelt, zal hij zeggen ‘zeker wel’ en zeg ik op mijn beurt dat hij juist nogal gek deed tijdens mijn zwangerschap. Met mij was niks mis hoor, de rest van de wereld deed een beetje raar. Vanaf week 28 had ik een raar soort schoonmaak tic. Nesteldrang wordt het in de volksmond genoemd. Alleen bij mij was het van dermate hoog niveau dat Arent er “Nestelbang” van werd. Liters schoonmaakmiddel gingen er bij mij wekelijks doorheen. Ik vond het niet nodig dat er mensen over de vloer kwamen want dan kon ik weer beginnen. En zo tegen het einde van de zwangerschap deed ik mijn vloer elke dag in de boenwas. Stiekem had ik bedacht dat ik het wel lekker zou vinden als Arent tot de komst van de baby op kamers zou gaan. Want hij maakte toch zo’n rotzooi!

Voor de man zit er niks anders op

Voor de man zit er niks anders op dan om mee te veren met een zwangere vrouw. Alhoewel, spreek het woord “meeveren” nooit uit. Want dan ben je als man verzekerd van een nachtje op de bank slapen en dan mag je nog blij zijn als de kat naast je mag liggen. In de eerste 3 maanden van de zwangerschap heb je als man het “geluk” als je vrouw nergens last van heeft. En niet elke ochtend de wc onder spuugt als je net je tanden staat te poetsen. Als vrouwlief ook nog meedoet met de urine inzamelingsactie komt daar de lucht van urine gemengd met chemicaliën ook nog bij. Voor vrouwlief is dit ochtendritueel natuurlijk het minst leuk. Maar de heren kunnen zich hier ook heel zielig door voelen. Hij vindt dat zijn ochtendritueel nu al door de baby wordt verstoord. En hij is er nog niet eens. Maar, als hij dit durft te zeggen… oef, dan sta ik niet voor zijn leven in.

Na 3 maanden gaat het beter

Zo ergens tussen de 3 en de 6 maanden voelt vrouwlief zich wat beter. Ware het niet dat ze hongerbuien stilt door dingen en hoeveelheden te gaan eten die ze nooit deed, en dan te gaan huilen doordat ze zich zo dik voelt. Opmerkingen als ‘Ja maar schat, je bent zwanger dus je wordt nou eenmaal dik’ zijn natuurlijk een enkeltje reis per benenwagen naar een eenzaam koud oord in Siberië.

Na 9 lange maanden is de missie voltooid, de bankrekening geplunderd, en ligt de vrouw in bed met een gelukzalige glimlach naar een klein mensje te kijken. Heren, wees niet bang. Je oorspronkelijke vrouw komt zeker weer een keer terug. En jullie kunnen echt wel weer een keer naar de kroeg zonder eerst een aanvraag met onderbouwing in drievoud in te dienen. En daar alsnog een ruzie voor te riskeren. Een mensje maken is niet niks en uiteindelijk zal ook jouw vrouw getuige zijn van een hormonale ruzie in een babywinkel en denken ‘Oeps, was ik ook zo?’

lees ook : De creche