Kraamtijd

Hoe mijn gedachten terug vlogen naar mijn kraamtijd:

Ik ga regelmatig een rondje om en meestal loop ik richting duin of strand. Even mijn hoofd leeglopen aan het eind van een werkdag of om een nieuwe dag te begroeten. Soms loop ik ook gewoon lukraak een stukje, gezellig door mijn eigen buurtje.

Deze keer kom ik bijzonder veel ‘net geboren’ slingers tegen. En bij al die gezinnen zie ik op de bovenste verdieping licht branden. Automatisch dwalen mijn gedachten af naar mijn eigen kraamtijd, hoe speciaal waren die eerste dagen. Ik beviel in ons eigen bed van onze twee meiden en in de dagen die volgden lag ik na al dat zware werk heerlijk uit te rusten.

De dagen vulden zich met verwennerijtjes, eerste badjes, voedingen en vuile miniluiers. Ik zat heerlijk in die huiselijke bubbel en sloot de wereld voor even buiten. Ons huis was op dat moment de enige wereld waar ik wilde zijn. De woorden ‘moe maar voldaan’ kregen ineens een hele bijzondere lading. Ondanks het feit dat de liefste vond dat ik ‘liep als een spoorzoekende indiaan’ ( ik vervloekte hem dat hij me aan het lachen maakte) was die kraamtijd zalig en bijzonder. Hechtingen, overlopende borsten en nog veel meer overweldigends laat ik voor het gemak even achterwege, zeker bij onze eerste stond mijn wereld op zijn kop.

Maar dat kleine, roze, verkreukelde kindje was de mooiste baby op de wereld en voor even was niets anders meer belangrijk. Ik wilde mijn kindjes vooral heerlijk dichtbij me hebben, de hele dag.

Mijmerend loop ik stevig door, tot ik weer voor mijn eigen huis sta. Bij de buren hangt een ‘net geboren’ slinger voor het raam, ons buurmeisje is geboren. Ontroerd had ik al naar haar kleine huiltje staan luisteren, de dag nadat ze geboren was, achter in de tuin. Dat specifieke geluid van een pasgeboren mensje, ik vind het prachtig. Als jonge ouders klinkt het wellicht anders maar ik vond het zo vertederend. Steeds is dat een wonder, zo’n heel mensje gebouwd uit bijna niets, na negen maanden koesteren in dat krachtige lijf, is daar dan nieuw leven.

Natuurlijk ga ik snel op kraamvisite om hun pracht te bewonderen. Heel eerlijk….ik kan bijna niet wachten 🙂