Decemberstress

Suzan Tuinier: Decemberstress en koken.

Ieder jaar gebeurt het weer. Ik zeg dat ik me niet druk maak om kerst, dat ik niets wil plannen en dat ik flexibel ben. En ieder jaar loopt het om een of andere onverklaarbare reden zo, dat ik degene ben die zich juist wel druk maakt. Maar op het moment dat ik aan de slag ga in de keuken is de stress weg: koken is ontspannen!
Koken en eten is iets fijns. Dat leer ik mijn zoontje van tweeënhalf en zelfs mijn kleine dochtertje van net een half jaar. Regelmatig staan we met z´n allen in de keuken. Ik schets even de situatie die mijn man dan aantreft, na een lange werkdag. Mijn dochter bestudeert een winterwortel in haar wipstoel en mijn zoon wast een courgette, een paprika en een aubergine en doet hard zijn best om de namen van deze groenten uit te spreken.

Het is één grote bende, maar wij hebben lol.

De stemming aan tafel

Eenmaal aan tafel zetten we die vrolijke stemming voort. Althans dat proberen we. Natuurlijk geeft mijn zoon me geen complimentje over de lekkere maaltijd die ik hem voorzet. Een kind van twee zegt immers: nee! Maar, ik moet zeggen, en daar ben ik als voedingskundige en mama best trots op, meestal wordt er zonder gemopper gegeten. Zouden de ontspannen sfeer aan tafel en de keukenpret daaraan bijdragen?
Terug naar de kerst. Of eigenlijk naar de plannen. Die zijn inmiddels gemaakt, de hele familie schuift aan. Een lange tafel door de hele woonkamer. Kaarsjes op tafel en Christmas crackers, die je gelukkig sinds enige tijd ook in Nederland kunt kopen. Het gaat niet alleen om wat je op tafel zet, maar ook op welke tafel je het zet. Die kerstsfeer, daar draait het tenslotte om.

Het venijn zit in de staart..

Alles lijkt geregeld, maar het venijn zit in de staart. Want voordat ik mag ontspannen in de keuken, moet ik bedenken wat ik op tafel zet, en nog erger: ik moet het kopen. Natuurlijk kan ik naar een grote supermarkt en kiezen voor ´bijnaklaargerechten´van een bekende Engelse kok. Maar daarvan word ik niet blij. Vroeg op, en mijn bakfiets volladen met lekkers van de biologische slager en de Marokkaanse groenteboer, dat is wat ik doe.
Op kerstochtend ben ik een gelukkig mens. Na een lekker licht ontbijtje en een wandeling in de duinen gaat mijn keukenschort om. En pas als de laatste hapjes van het dessert naar binnen gaan is het feestje voorbij en komt de stress terug. Wie doet die enorme afwas? Goede sfeer of niet, die mag mijn man dit jaar doen!

lees ook: Snottebellen !