Corona in España

Corona in Spanje : Margaret maakt het mee

Corona heeft ieders leven op zijn kop gezet. In Spanje nog een beetje meer dan in Nederland… Niks intelligente lock down, maar potdicht! Mocht je er eerst nog wat luchtig op gereageerd hebben, de ernst van alles werd al heel snel duidelijk. Zo stonden we ‘s avonds bij onze favoriete kebab tent voor de deur. De altijd vriendelijke serveerster had de terrasstoelen gestapeld en was de vloer aan het vegen. Met een triest gezicht vertelde ze dat het restaurant op last van de politie twee weken dicht moest. De eigenaar was in tranen…

De één na de andere maatregel volgde in rap tempo. Winkeldeuren gingen dicht, hotels op slot, kinderen bleven thuis en je mocht niet meer met z’n tweeën op pad. Alleen supermarkten, Correos (het Spaanse postkantoor), tabacos en medische zorginstellingen bleven open.

Ik zag ook mijn fijne uitstapje naar Nederland in rook opgaan. Met mijn Nederlandse en Thaise (klein)kinderen zou ik begin april drie volle dagen door de Efteling banjeren. We keken er allemaal zo naar uit. Zo zal iedereen teleurstellingen te verwerken hebben gehad.

Wij waren nét daarvoor verhuisd. Van het motorjacht naar een huis. Tijd om me te vervelen had ik dus niet. Schoonmaken, dozen uitpakken, meubels op hun plek en schilderijen aan de muur. En mijn werkplek inrichten! Weet je hoe blij ik was om eindelijk een fijne ruimte te hebben. Niet meer op en neer sjezen naar de flat, waar ik een hoek van een kamer als kantoortje had, niet meer met belabberd internet op de boot werken.

We houden het Spaanse nieuws strak in de gaten. Tóch zijn we de mist in gegaan… We hadden namelijk gelezen dat je weer met twee mensen in een auto mocht zitten. Eén achter het stuur, één achterin. Dat kwam me heel goed uit, ik had een boodschappenlijst met water, melk, frisdrank, wasmiddel en meer. Allemaal zware boodschappen dus.

Ik vroeg Marc (stiefzoon) liefjes of ie meeging als ik keurig op de achterbank ging zitten. Eenmaal op het parkeerterrein van de Mercadona stapte een Guardia Civil ernstig op ons af. Het was ten strengste verboden om samen te reizen, behalve als je naar een arts of ziekenhuis moest. Dat hadden wij met ons Jip & Janneke Spaans niet begrepen! Hij vergaf het ons domme Hollanders, maar maakte duidelijk dat er wat zou zwaaien als hij ons wéér samen zag.

meer corona in spanje…

Het is trouwens fantastisch dat élke avond klokslag 8 uur iedereen applaudisseert voor het personeel in cruciale beroepen. Het applaus wordt begeleid door het lied Resistiré (gezongen door 30 Spaanse artiesten) dat uit luidsprekers schalt en door politieauto’s met gillende sirenes.

Verlenging op verlenging volgde. Hoewel ik mijn vriendinnen vreselijk mis, verveel ik me nog steeds niet. Wel wordt mijn lijstje met in Thailand aan te schaffen GirlyStuff items steeds langer. Ik verlang ernaar om in het vliegtuig te kunnen stappen en via een lange stop over in Nederland naar Azië te reizen. Maar waarschijnlijk zal Spanje met z’n hoge Corona cijfers achter in de rij moeten aansluiten als het op grens openingen aankomt… Geduld is een schone zaak.

Trouwens, ook voor de Spaanse ouders! Er is namelijk besloten dat de scholen pas weer in september open gaan. Ik heb zwaar respect voor de ouders, die naast hun baan thuis onderwijs geven. Gelukkig mogen kinderen wel weer onder begeleiding van een volwassene een uurtje buiten spelen. Speeltoestellen zijn met rood/wit lint afgezet. Dit om te voorkomen dat het akelige virus via kinderhandjes mee naar huis genomen wordt. Ik geniet van die blije koppies die ik onderweg naar Correos tegen kom!

Er is nu een ‘corona-exit-plan’ met fases. We zitten tot 11 mei in fase 0 met kleine uitstapjes zoals individueel sporten/wandelen tussen 06.00 en 10.00 uur (en van 20.00 tot 23.00 uur). In fase 1 mogen we met tien personen bij elkaar zijn en gaan terrassen weer voor 30% open. En laat ik nou toch de 12e jarig zijn! Wie weet kunnen we fijn op een terras het glas heffen…

lees ook eens : Sinterklaas in Coronatijd