Wass will das Weib ??

Luckie’l :  Was will das weib? over vakanties met aflopende stranden

Het is weer voorbij die mooie zomer en wat een zomer het was! Vakantie gevierd in het immer schöne  Sauerland en in NL, op een klein bungalowpark waar ik het bestaan voor baby niet van kende dan wel niet wilde kennen. Ja, met een baby on board is het echt weer opnieuw ontdek-je-vakantie-plekje spelen, en dat viel niet mee. Nu houd ik niet  van ‘verliezen’ en dus eindeloos gestruind over het web naar dat ene leuke, knusse, babyvriendelijke doch genoeg avontuurlijk ingestelde, makkelijk bereisbare, en niet al te warm, maar ook zeker niet te koud gelegen vakantieplekje op de aardbol.

Ik had gedacht dat de commercie hier al lang en breed op in zou hebben gespeeld en ik websites vol zou vinden met dat soort babyproof plekjes, maar niets was minder waar. Ik kon het in elk geval niet vinden. Niet eens een blog erover, belachelijk! (dames en heren voel u geroepen). Naar vrienden toe klonk Sauerland nou niet bepaald avontuurlijk en hip genoeg, en dus op naar het reisbureau.

De buggyeilanden

‘De buggy eilanden’, luidde het devies van de mevrouw aldaar. ‘Hartstikke babyproof, omdat de stranden geleidelijk aflopen in de zee, en de zee ook geleidelijk afloopt!’.
Ik: aah, okee… (stilte)

Mijn hoofd: klinkt fantastisch! Lekker warm, ver weg, exotisch, daar kun je mee aankomen..  

Ja, ze had me zowaar bijna tuk die mevrouw. Voor het ‘luttele’ bedrag van 2500 eetjes en 10 dagen. Weg fantastisch (u zegt?!). Waar ik enigszins van de wijs was gebracht, ging zij onverstoorbaar door met haar betoog over de ultra all inclusive service (ultra wat? hoezo ultra? wat is ultra? Waarom ultra? waarom niet gewoon.. uh….?), met een enthousiast Nederlandstalig animatieteam (bllh!), uitstekende faciliteiten (maar natuurlijk..) en 158 zwembaden. Nee hoor grapje, dit laatste verzin ik, ik was inmiddels afgehaakt met luisteren, geen idee meer. Aan superlatieven in elk geval niet te kort (en ook niet aan zwembaden, dat weet ik dan wel weer).
En als klap op de vuurpijl, alsof dat mijn creditcard tevoorschijn zal toveren, herinnerde ze mij, duidelijk geamuseerd, nogmaals aan de aflopende stranden en dito zee.

Godzijdank kwam ik toen bij zinnen; baby zit, staat, kruipt, draait, rolt, keert nog niet eens, of nou ja, een beetje dan (ik heb een hele snelle baby weet u), maar laat staan loopt om überhaupt iets bij de ‘aflopende’ zee te doen. Duh! U begrijpt, onverrichter zake keerde ik huiswaarts.
Als ‘goedpratertje’ werd onze leus tijdens de vakantie ‘als je kind het maar fijn heeft, hebben de ouders dat ook’, en zo was het maar net (he, schat?). Geen gedoe met lange reistijd, te warme temperaturen, vliegtuigperikelen, aflopende stranden, maar gewoon: Sauerland!

Duitsland

De Duiters vonden baby ‘supersüß’, en wij daarom hun ook. En hebben geleerd om altijd de handrem op de kinderwagen te zetten als je in een heuvelachtig gebied verblijft. En ja, dat geldt ook voor als je baby uit de kinderwagen hebt gehaald.
Mijn God, daar ging ie, in de winkelstraat bergafwaarts, recht op zo’n dikke Duitse SUV af. Het leek wel een slechte ‘even Apeldoorn bellen’ Om het kort te houden; het is allemaal goed gekomen en heb de verontwaardigde en geschrokken blikken van de Duitsers schaapachtig weggelachen en in mijn beste Duits uitgelegd dat baby veilig in die armen von der Vati lag.

En als we het dan toch hebben over gênante voorvallen, nog zoiets. Lopen we op straat met baby op de arm, komt een Duitse ouwe pinnige vrouw voorbij (het is net een mop), sist ze; ‘das kind hat blaugefrorene füße’ En loopt door. Nou ja zeg! Waarop partnerlief zegt; ‘was sagen sie?!'(het uitroepteken staat voor de intonatie, u snapt het wel). Had ze niet op gerekend, en dus aarzelde ze een moment, ietwat geschrokken, maar ze vermande zich (iets waar wij weer niet op hadden gerekend), waarop ze ons opnieuw toesnauwde dat das kind kalte füße hat.

Uiteraard hebben we dat weerlegd en nog iets na gemompeld in de trant van stom mens, waarna ik toch, uit haar gezichtsveld, even de voetjes heb bevoeld. Ik voelde me echt zo’n tienermoeder die op haar vingers werd getikt (met alle respect voor tienermoeders). Gênant! Maar verder was het heerlijk en fijn en goed, zo voor het eerst als jong gezin de hort op met z’n drietjes. Ik heb genoten. Ik hoop u ook!
Liefs Luckie’l

lees ook: Spiegeltje spiegeltje