Zwemles

Willemien zomaar een moeder: Zwemles .

Nadat ik uit mijn omgeving diverse geluiden hoorde dat babyzwemmen zo leuk was, heb ik mezelf bij de kladden gepakt en, met halfjaar oude baby, naar het zwembad gesleept. Zo positief als ik nog was bij de voorbereiding van dit bezoek, het scoren van een hele kleine jongenszwembroek-met-pijpjes, zo hard kwam de confrontatie met het zwembad aan.

Jawel, zo’n zwembad is echt nog net zo erg als je je herinnert van ooit. Die chloorlucht, die veel te kleine kleedkamer met onwaarschijnlijk veel mensen (ik krijg déjà vu’s van gym op de lagere school), een te vroeg tijdstip, je eigen lijf in slecht zittende zwemkleren.
En eigenlijk nog erger dan, want nu moet er in die benauwde ruimte een baby uitgepeld worden.
Goed, niet bij nadenken, er is een hoger doel. Mijn babyzoontje vond het de eerste keren maar matig, maar daarna is hij duidelijk ontspannen.

9 maanden oud en dan al zwemles opgeven?

Zo tuig ik al braver bijna elke week richting strafkamp.
Tot ik een aanvaring krijg met de zwemjuf. Ik weiger mijn zoontje bij gouwe ouwe’s als “Jan Huigen in de ton” aan het eind van het nummer onder water te plonsen. Vanwege zijn oorontstekingen, en nog veel meer omdat ikzelf er niet aan toe ben. Zij snauwt “Op een gegeven moment moet hij wel diploma’s halen, zo leert hij het nooit!” Tja, 9 maanden oud en dan al opgegeven. Ik dacht dat we voor de lol kwamen. Wist ik veel dat hij dat hij aan het trainen was voor zijn zwemdiploma C.
Ik ben er klaar mee en trakteer mezelf op een paar weken geen chloordampen. Wanneer ik me zachtjes aan schuldig begin te voelen tegenover mijn zoontje ga ik maar weer eens. Ik spijbel vrolijk verder bij de onder-water-plons en gezellige oefeningen als ‘kind onder een mat doorduwen’, maar verder is het er eigenlijk ronduit prima.

Zwemles en het afzwemfestijn

Juf is inmiddels minder streng. Aan het einde van het zwemseizoen is er zelfs een afzwemfestijn georganiseerd, ook voor de 1-jarigen, met een heuse diploma-uitreiking. Mijn zoontje blijkt de vereiste vaardigheden als ‘spetteren met handen en voeten’, ‘speelgoed in het water pakken’ en ‘een beetje lopen in het water’ volkomen te beheersen.
Zelf heeft hij geen idee waar het over gaat, hij is vooral enorm opgetogen over de lange vingers achteraf. Alle leed is vergeten en vergeven, inclusief de eerste zwembadwrat, op naar het volgende diploma! Lang leve zwemles

Lees meer van Willemien: zomaar een moeder