Ziek

Daar ligt –ie dan, onze bink.  Ziek.

Veertig graden koorts, gloeiende wangen, holle ogen. Als een zielig vogeltje op de bank, onder een dekentje met zijn beer. Ach wat sneu. Af en toe een sinasprilletje erin voor de hoofdpijn en de koorts. Dan heeft hij even een opleving, net genoeg om een paar slokjes te drinken.

een ziek kind, zo zielig

Enom een poosje wezenloos voor zich uit te staren. TV is te ingewikkeld voor het zieke hoofd. En ook voorlezen is teveel. Want jouw stem doet pijn aan mijn hoofd, mama. Normaal gesproken zou ik me beledigd voelen, maar nu denk ik alleen maar dat hij er wel erg slecht aan toe is.

Hij zit even een poosje bij me op schoot, maar dat wordt al snel te veel. Liggen is het enige wat hij wil. Gauw maar weer slapen en wordt vooral weer beter, jonkie! Als de koorts maar niet erger wordt. En als er maar wat drinken in gaat. Dat ene bekertje van vanmorgen is toch echt te weinig. Zucht. Ik ben echt bezorgd om hem, wijk het liefst niet van zijn zijde.

Na een paar dagen…

Na een paar dagen gaat het beter. De ergste koorts is geweken. Inmiddels gaat er weer wat meer drinken in, en zelfs al een halve banaan en een beschuitje. En hij is weer wakker. Ligt nog wel met zijn beer onder een dekentje op de bank, maar niet meer zo doods als eerder. Neuh, mama moet vooral nog niet voorlezen. Liever TV kijken. Het zielige, zieke jongetje van eergisteren is inmiddels alweer aardig op weg een eigengereide jongen te worden die bepaalt wat op TV is. En of ik ook vooral niet door het beeld wil lopen en ook niet wil gaan zitten telefoneren in de kamer, want dat stoort zo. Heel even denk ik venijnig dat het eigenlijk best lekker rustig was, een paar dagen geleden. Van mijn bezorgde moedergevoelens blijft niet veel over, als ik mij begin te irriteren aan zijn gedrag. Terwijl ik dit natuurlijk zelf laat gebeuren. Oeps.

Ondertussen word ik een beetje Gallisch van al die uren Spongebob en aanverwanten. Het geluid begint me te irriteren en de beelden die in een ooghoek voorbij flitsen, maken me onrustig. Ik ben toe aan rust! En aan een middagdutje. Zijn middagdutje, welteverstaan. Ik doe de TV uit en zet een meditatie-CD aan. Alleen maar luisteren met je ogen dicht en niks zeggen. Hoe moeilijk kan het zijn. De bink kiest voor de dolfijnmeditatie. Na een paar minuten hoor ik zwaar geronk naast me, dat uiteindelijk een paar uur gaat duren. Wat een rust; heerlijk!

lees ook Kinderziekten