ZAND

Linda “oudere” moeder: zand

Er zijn van die dagen waar het als een rode draad doorheen loopt. Van die dagen dat er niet aan te ontkomen valt, wat je ook doet. Dat je het overal, maar dan ook overal tegenkomt. Op de vloer, waar het bij elke stap knarst. En op de bank, waar het zich verzamelt in net die plooien waar je bij het schoonmaken niet bij kunt. Of op de tafel, waar het zich ongemerkt tussen de pagina’s van de krant heeft genesteld zodat je het bij iedere bladzijde die je omslaat in je thee strooit. In bed waar het, hoe vaak je het ook weg probeert te vegen, irritant blijft kriebelen onder je billen omdat je daar nou eenmaal (of je wilt of niet) het diepst ligt.

Zand

Frouke en zand oefenen een onweerstaanbare aantrekkingskracht op elkaar uit. Van dat lekkere zwarte zand uit de tuin, van wanneer ze de bloemen water heeft gegeven of waar ze behulpzaam voor de derde keer in vijf minuten de bal van de buurjongens uitgeplukt heeft (ze doen het er om!).

Of van dat grove speeltuinzand waarmee ze na thuiskomst van top tot teen vol zit, haren, kleren, schoenen, broodtrommel. Het maakt geen klap uit of ze bij binnenkomst haar schoenen meteen uitdoet of niet; het volgt haar bij iedere stap.

De enige afdoende remedie is het bad, waarin na afloop dan ook een dikke bruine laag op de bodem achterblijft.
Er is één soort zand waar ik totaal geen moeite mee heb. En dat is dat soort zand dat je na een jaar nog vindt in de dop van de fles zonnebrand. Dat zand wat zo heerlijk ruikt, naar zee, naar verbrande schouders, naar schrale frietjes, naar meeuwen gekrijs. Zand dat aan je lijf blijft plakken en zich ophoopt tussen je tenen.

Zo’n heerlijk dagje

Ik vind het niet erg, want dat herinnert aan een heerlijk dagje strand, zo’n dag waar je helemaal gestoofd van thuiskomt.

Het herinnert aan dat opgewonden gekraai waarmee ze naar de golven rent en het vrolijke gegil waarmee ze er weer voor wegvlucht. Of aan het met schelpen versierde zandkasteel wat bij de eerste tekenen van vloed haastig maar tevergeefs voorzien wordt van een knullig grachtje. En aan de terugrit waarvan ze het grootste deel in zalige stilte slapend doorbrengt. Aan een zorgeloos dagje met Frouke.

lees ook Tot schrijfs!