Verwennen is verwaarlozen

Anita : Verwennen is verwaarlozen ?

Vanmorgen las ik een stukje in het AD. Willem de Jong schrijft een boek over gepamperde ‘prinsjes en prinsesjes’ Eigenlijk kreeg ik door het lezen van het artikel een bevestiging van mijn al eigen getrokken conclusie. Ik moet ophouden onze ‘prinses’ van 4 jaar te verwennen. En dan bedoel ik niet in de materiële zin. Ik bedoel de verwennerij van te weinig het woord “nee” gebruiken. Het zijn slimme wezentjes ook al zijn ze slechts vier jaar oud. Ze gaan erg geraffineerd te werk. Ze weten precies wanneer mama het makkelijkste toegeeft aan hun wensen.

Bijvoorbeeld wanneer ik druk bezig ben met onze tweede van 6 maanden. Of wanneer ik aan het bellen ben. Of omdat ik druk bezig ben met de huishoudelijke klusjes die ik niet één twee drie kan onderbreken. Het overkomt me gewoon. Het woord “ja” is eruit voor ik er erg in heb. Achteraf denk ik altijd, dat was nou net niet de bedoeling! Bijvoorbeeld het tweede snoepje, terwijl ik net tegenover haar heb staan beweren dat de eerste echt het enige snoepje zou worden vandaag.

Dilemma

Mijn geloofwaardigheid brokkelt stukje bij beetje steeds verder af. Gewoon omdat ik even geen zin of tijd heb in haar gezeur. Ik wil niet dat ze verandert in een ongecontroleerde kleuter die geen zin heeft om haar handjes uit te steken. En toch help ik haar constant met het aan/uittrekken van haar jas en schoenen omdat het anders zo vreselijk lang duurt! Gemakzucht? Ja, gemakzucht. Opvoeden kost gewoon veel geduld. Geduld die veel moeders soms niet kunnen opbrengen. Een teleurstelling maakt je sterker. Een opmerking van Willem de Jong waar ik het volledig mee eens ben. Gewoon simpel: op is op en genoeg is genoeg. Als ze later volwassen zijn, krijgen ze ook met tegenvallers te maken. En heb je nooit geleerd daarmee om te gaan, dan krijg je het lastig op slechte momenten. Dus verwennen is verwaarlozen?

Verwennen

Hij stelt dat verwennen gelijk staat aan kindermishandeling. Zo ver zou ik niet willen gaan, maar goed is het niet. Kinderen willen weten waar de grenzen liggen en zullen keer op keer proberen over deze grenzen heen te gaan. En dus moeten wij moeders (en vaders)elke dag weer opnieuw genoeg energie bij elkaar rapen om de strijd aan te gaan. En dat doe ik dus. Elke dag weer opnieuw. En de ene dag gaat het beter dan de andere…
Liefs Anita Wannebe columniste.
Schrijft graag over de verandering van happy single tot vrouw, moeder en alles wat daarbij komt kijken.

Lees nog meer van Anita