Sint en Santa

Samantha: sinterklaas en kerstmis

Ik zie mezelf als toch wel een hippe, werkende mam en gelukkig zien mijn kids dat ook zo. Vaak verschilt dat beeld namelijk nogal..maar ik zie het goed, zo blijkt. Ik heb me afgelopen dagen nogal druk gemaakt over de uitlatingen van onze minister van Onderwijs over het meer betrokken zijn bij de school van onze kinderen. En daar desnoods maar minder voor te gaan werken.

Ik voelde me echt aangesproken. Je moet eens weten  in welke talloze bochten ik me wring, om mijn kids overal op tijd te krijgen. Jonglerend tussen school, werk, paardrijden, voetbal, breakdance, moét ik wel werken om de hypotheek te kunnen betalen. En de oh-zo broodnodige groene groente op tafel te zetten. Ik streef ernaar om – net als vroeger – elke avond gezamelijk rond de tafel te zitten om de dag met elkaar door te nemen.
Ik zou minister Bijsterveldt kunnen vragen waarom ze 50 jaar terug de tijd in wil…En laten zien wat het échte moderne-moederleven-2011inhoudt..Maar ik doe het niet want de feestdagen komen eraan. En aan en die Hollandse traditie hou ik wél graag vast om mezelf te verliezen in nostalgie, zelfs oubolligheid..heerlijk…het overige geneuzel verweg op de achtergrond.

sinterklaas en kerstmis de zaken op een rij….

Sint met ongelovigen

Dit jaar voor het eerst Sinterklaas met drie “ongelovigen”. Geen spanning meer in huis en voor het eerst geen spontaan-plas-ik-weer-in-mijn-bed-verschoningen in de nacht. Nooit meer mysterieuze schoenkado’s. Geen appel voor Americo. Dit jaar is Americo met pensioen, hoorde ik. En met hem mijn tijdperk Sint met Fee, Sem en Finn.

In de rouw

Ik ben in rouw… Mijn kleinste wijsneus Finn (8), die heel lang heeft gelooft, stelt me gerust door te zeggen “Mam, ondanks dat ik niet meer geloof vind ik het toch een supergezellige tijd”. Reden genoeg voor mij om oma aan te sporen haar heerlijke speculaas te bakken, een dag te prikken om bijelkaar te komen en de winkels te bestormen voor goeie (ja, mevrouw Bijsterveld verantwoorde- en leerzame) kado’s.

Ik heb er wat overuurtjes voor moeten maken (…sorry) maar ik kan voor de dag komen als ex- hulpsinterklaas. Zonder mij te laten verleiden door internet-shopping (hetgeen ik me anders zo in verlies..) en internetgedichten (not done!) stel ik me gewillig op in lange rijen hulpsinterklazen, want je moet er wat voor over hebben.

Ik hoor ouders vaak roepen “eindelijk er vanaf”. Ik deel dat niet. Bij uitstek is dit een dag om bij elkaar te kruipen als familie en de wereld van druk druk en het agendaatje trekken even te vergeten. Een huis vol visite, gezelligheid en de geur van pepernoten. Jammer is dat Fee me vraagt of ze het geld mag hebben in plaats van met zorg uitgezochte kado’s…dat is dan weer even zo’n kras in de plaat en mams wordt voor een momentje teruggeworpen in de wereld van het materialisme. Mijn opgebouwde sinterklaasromantiek krijgt even een tik maar ik negeer die opmerking gewoon en volhard in “heerlijk avondje is gekomen”.

Cadeautje?

Mijn lief belt of hij kan pinnen voor een kadootje. “Yeah..zou dat voor mij zijn?” “Tuurlijk..kan dat!” Zou hij de vorige week door mij aangewezen te-goeie schoentjes hebben opgeslagen en daarbij ook mijn maat? Geurtje is ook goed. Of een tegoedbon voor een betaalde oppas (ik weet nog wel een minister die er eentje weet..), zodat we eens samen uit eten kunnen.

Zaterdagavond 3 december…het gaat zoals gepland. Volmaakt. Finn roept uit “Je hebt precies rekening gehouden met wat ik wil”. Fee wil graag weten of ik het bonnetje heb bewaard en Sem is, zoals altijd, mijn stille genieter. Ik doe het ervoor. Als de opa’s en oma’s naar huis zijn en iedereen tevreden op bed ligt, plof ik op de bank met mijn lief. Onder een dekentje samen, ijs en sushi erbij en kijken naar het Oerhollandse “Alles is Liefde” en sentimentele muts die ik ben rollen de tranen over mijn wangen..het is heerlijk, een perfecte avond…zo eentje die je vast wilt houden.

En dan…

Maandag 5 december..heel plotseling overlijdt mijn grootvader. The godfather van onze familie. Alles op zijn kop. Ineens zie ik mezelf staan naast de kist terwijl mijn kinderen zich keurig gedragend drie rozen bij hem neerleggen. Ik spreek alle aanwezigen toe met mijn eigen, gebroken vader voor me. Met een brok in mijn keel hoor ik mijn stem door de microfoon “huil niet omdat het voorbij is maar lach omdat het zo leuk was”. Ik ben in rouw…

Vandaag 10 december…er liggen een paar kerstkaarten in de bus. Leuk vind ik ze. Vandaag ga ik versieren. Het huis moet vol lichtjes en gezelligheid. Sem is naar de voetbal met mijn lief. Sem woont bij mij, fulltime, het is een speciaal kind (ik kom daar later op terug). De andere twee (trouwens niet minder speciaal, hoor..) zijn dit weekend bij hun vader.

sinterklaas en kerstmis: even een leeg huis

Het huis is leeg maar dat is net wat ik even nodig heb..even ademhalen naar de volgende etappe toe…en even laten bezinken wat er allemaal gebeurt. Wij zijnverhuisd dit jaar…plek voor een kerstboom is er niet…hmmmmm….er wordt weer een beroep gedaan op mijn moeder-imrpovisatie-vermogen….ik kies voor heel veel lichtjes…en twee kleine kerstboompjes voor op de piano.
Ik wil die glimlachjes zien als ze thuiskomen en het kerstgevoel als een warme deken over zich heen krijgen. Ik hou vast aan de familie die ik nog heb..dit jaar besef ik me nog bewuster dan anders, dat tijd een heel gek ding is.

Alles is liefde Fijne sinterklaas en kerstmis. Koop de juiste schoenen bij je outfit, dat scheelt 😉

Lees meer van Samantha