Schoolreisje

EERSTE SCHOOLREISJE

Onlangs schreef een van mijn schoonzussen op Facebook dat haar zoontje op schoolreisje ging. Klein ventje in grote bus, zonder mama ver van huis….. dat brengt toch wat teweeg bij moeders. Wedden dat mijn neefje z’n moeder zo ongeveer niet gemist heeft? Volgens mij hebben wij het er moeilijker mee dan de kids. Maar eigenlijk kan ik dat niet uit ervaring zeggen, althans niet als het over schoolreisjes gaat. Ik ga namelijk altijd mee. Omdat ik vind dat je als ouder toch ook enige betrokkenheid bij de school en haar activiteiten moet laten zien. En natuurlijk vooral omdat ik het maar niks vind dat mijn kleine ventje alleen (lees: zonder mij) in die grote bus moet naar verre oorden voor een dagje plezier. Wat een onzin eigenlijk, want ik laat hem al vanaf dat hij drie maanden oud is hele dagen achter op een kinderdagverblijf en nu heb ik moeite met een dagje met de bus, met zijn hele klas en eigen juf enzo. Maar toch is dat anders. Beduidend anders.

Groep nul: het eerste schoolreisje

Toen Diederick net een paar maanden in groep nul zat, diende zijn eerste schoolreisje zich aan. En er werden ouders gevraagd om mee te gaan. Na enige aarzeling heb ik mij aangemeld. Want ik wil best meehelpen en ik was er toch niet gerust op dat de bink het wel goed zou maken, zo’n hele dag onder de hoede van een vreemde door een onbekend pretpark. En ach, een dagje de zinnen verzetten is ook wel eens goed. Alleen wel eerst even de agenda schoonvegen. Op de dag zelf bleek dat ik drie meisjes onder mijn hoede kreeg en dat mijn zoontje bij een andere moeder in het groepje zat. Helemaal goed, maar wel even wennen.

Ook voor de kindjes, want het is natuurlijk veel logischer om achter je eigen moeder aan te gaan. Met mijn groepje meisjes kwam ik zo af en toe ook het groepje van Diederick tegen. Toen ze bij de achtbaan in de rij stonden, heb ik de begeleidende moeder ingefluisterd, dat Diederick dat mogelijk niet zo geweldig zou vinden. (Ik kon mij de kermis een half jaar geleden nog herinneren). Wat schetst mijn verbazing: hij vond het geweldig! Na het eerste rondje wilde hij niks liever dan nog eens en nog eens! Nou ja….

Een leuke dag

Ik moet zeggen, dat we een leuke dag gehad hebben. Wat is dat anders dan de dagelijkse flow op kantoor! Ook ik kwam moe maar voldaan, na een lange dag, weer terug op school. En ja, ook ik had me verstopt onder de bank. Beetje krap, dat wel.
Sindsdien ben ik elk jaar nog mee geweest op schoolreisje. Nu zijn we inmiddels drie keer naar hetzelfde pretpark gegaan en ik moet zeggen dat ik wel toe ben aan een ander park. In de oudervereniging (want ja, daar zit ik ook in, dus beschik ik over inside information) is besproken welk pretpark het dit jaar gaat worden. En het lijkt heel leuk. Ik heb dus al een verlofdag ingepland.

lees ook : een moeder met een hobby

lees ook eens: snoepen in de bus