samantha

Samantha: Samantha stelt zich voor..

Stel je eens voor..
Je voorstellen… Stel je eens voor.. Hoe moet je voorstellen als nieuwe columnist/blogster van MoederMagazine…hoe pak je dat aan? Mijn eerste (over-)enthousiaste ingeving was: “Je moet je onderscheiden. Toeters en bellen, alles uit de kast”.
Maar al snel, na wat research, landde het besef dat je lezers juist moeten gaan roepen: “Ik ben zo gek nog niet”, “Ik ben (vrij) normaal..”, “Meid, heb jij dat ook?”. Herkenbaarheid met de hoofdletter H..daar zal het om draaien!

Gewoon…Samantha??

Doodgewoon dus eigenlijk… Doodgewoon zijn we maar wel heel bijzonder en het belangrijkst..in iedergeval voor één paar handjes, die ons dagelijks vastklemmen. Ik heb drie paar van dat soort handjes.
Eén paar handen van dertien, die al perfect de weg naar mijn kledingkast weten te vinden maar die wat terughoudender zijn geworden sinds blijkt dat haar UGS ook best cool staan bij mams.
En twee paar jongenshanden(-bindertjes) van tien en acht die me alleen ‘s-avonds bij het naar bed brengen nog altijd liefdevol vastgrijpen. Op het schoolplein kan écht niet meer…daar word ik weggebonjourd met een coole High-Five.

Ik stel me voor:

Ik stel me voor: Ik ben Samantha, 37 jaar en in de eerste instantie moeder van Fee, Sem en Finn.
Verder ben ik vrouw/meisje, verloofde, dochter, muzikant, schrijfster, werknemer, eigenwijze stier, vriendin, idealist, bonus-mama (stiefmoeder), ex, (geergerde) consument, buurvrouw en wel in die volgorde…En dan nog proberen jezelf niet te verliezen. Ik probeer al die rollen, naar ieders wens, te vervullen. In tegenstelling tot sommige vrouwen die bij de eerste zwangerschapstest al wat rollen laten vallen, bewust of onbewust (daar gaan we het later uitgebreid over hebben). Ik niet…maar betaal daarvoor een stressvolle prijs waarbij multitaksen en vierendelen onvermijdelijk zijn.

Keuze

Maar het is een keuze. Regelmatig liep ik een vergadering binnen met de spuuglap nog op mijn schouder en veegde ik de neus van een collega af..maar ik moet zeggen: De rol van moeder is me gaan “zitten”..het wordt je tweede natuur en zeker bij de geboorte van je tweede merk je dat het allemaal wat relaxter en meer vanzelf gaat en je alle rollen best kan en mag behouden.
Het schakelen gaat je steeds beter af en je leert de lat wat lager te leggen, daar waar het kan. We hoeven niet perfect te zijn…al streven we dat maar al te graag na. Luisteren naar je kind helpt meestal het best wanneer je het echt even niet meer ziet, het relativeert zo lekker. Mijn ervaring is dat je ontzettend veel van ze kan leren..net zoveel als zij van jou.

In mijn blogs neem ik je mee in de wirwar waarin we als moeder proberen te overleven en tussendoor ook nog proberen te genieten van ons kroost. Het vinden van een goede balans. Ik moet zeggen..ik ben geen moeder die met hele fotoboeken op zak loopt..sterker nog in mijn portomonee zijn alleen nog wat vergeten flessenbonnen en een foto van mijn kat te vinden..maar ik geniet volop van “het spul” en alle drukte die het met zich meebrengt. Ik schrijf…leg vast..want je vergeet zo gauw. En het gaat echt zo hard als iedereen altijd roept en misschien nog wel harder.

Je kan je reacties, vragen, opmerkingen naar me mailen. Samindeweer@gmail.com

Lees meer een romantisch week-endje weg