Een roze voorgevoel, en dan….

Willemien: zomaar een moeder : ik had zo’n roze voorgevoel

Roze

Checkte ik vanmorgen nietsvermoedend even snel het nieuws, stuit ik op het bericht ‘Victoria Beckham bevallen van een dochter’. Grr. Toch irritant.

Een dochter

Ik heb drie zoons, ben ik heel blij mee, maar een dochter erbij was ook leuk geweest. Hoor ik niet te zeggen. Ondankbaar enzo. Maar toch. Zou Victoria naar een of andere kliniek in Belgie zijn geweest waar ze claimen het geslacht te kunnen beinvloeden? En moet ik dat dan ook doen? Wat een ingewikkelde kwesties zo op de vroege morgen. Want drie kinderen vind ik ook veel en ik wil niet nog meer kinderen, zodat ik me alleen nog maar per bus kan verplaatsen. En iedereen in een winterdepressie schiet als ik aankondig ‘even met de kids langs te wippen’. Of wil ik eigenlijk dus wel die bus?

een roze voorgevoel

Net in de stad, toen ik het onderwerp echt –eerlijk waar- had laten zakken, liep ik tegen zulke schattige meisjeskleren aan. Toch gekocht. Voor mijn vriendin. Gelukkig is haar jongste dochter komende maand jarig. Toen ik zwanger was van mijn tweede kind had ik zo’n enorm zuiver voorgevoel: ik voelde gewoon dat ik een dochter kreeg.

In de laatste maanden van de zwangerschap maakte ik het huis gereed en kocht en passant nog even de hardste kleur roze die de doe-het-zelf-winkel verkocht. De verkoopster vroeg of ik het zeker wist. Ja hoor, dat wist ik zeker. Ik maakte een wand in de woonkamer roze. Ik vond dat zelf zo’n succes dat ik ook meteen een wand in de keuken meepakte. Zo klaar. Toen beviel ik van mijn tweede kind. Een echte man. Hij vindt het zelf nog steeds een mooi verhaal dat het door hem komt dat de kleur roze hier in huis nogal dominant aanwezig is.

Inmiddels lopen hier drie jongetjes rond en zijn in huis overal hijskranen, autootjes, gereedschap en zwaarden te vinden. Weinig ‘roze’. Hoeft ook niet. Het is goed zo. En toch maakt mijn hart een sprongetje als ik hoor dat iemand een dochter heeft gekregen.

Lees meer van Willemien: zomaar een moeder