Opgeruimd!

Een moeder met een hobbie: een opgeruimd huis, afscheid van de babyspullen

Vorig jaar las ik een boek over de kracht van een opgeruimd leven. Dat leek mij ook wel wat! Vol enthousiasme, want ik was van top tot teen “in the mood” geraakt door het boek, ben ik eerst begonnen om mijn eigen kledingkast op te ruimen. En toen mijn schoenen en laarzen. En mijn tassen en sieraden, oudemake-up. Kofferbakken vol bracht ik naar de kringloopwinkel en wat echt stuk.
was, ging rechtstreeks de container in. Heerlijk! Wat een lucht gaf dat. En wat een ruimte!

een opgeruimd huis

De energie kon weer rijkelijk stromen. Want dat had het boek mij beloofd. Vervolgens de rest van mijn domein uitgespit: keukenkasten, de kelder, de bloempottenverzaneling en niet te vergeten: de hobbyruimte.
Van oude administratie tot onbruikbare prullaria….ook hier heb ik weer veel naar de volgende fase van de levenscyclus gebracht. Zo fijn! Toen kon ik pas weer goed zien wat voor mooie spullen ik allemaal heb om mee bezig te zijn.
Ik herontdekte mijn kralenverzameling en mijn krijtjes en ging weer
aan de slag met papier en tekenen.

De zolder

Een plek moest nog worden opgeruimd: de zolder. Daar was ik wonderwel snel klaar. Of jammer genoeg, want hij ligt vol hoor, die zolder. Het is een vliering eigenlijk, waar je op kunt lopen. En een boel spullen kunt bewaren. Alle kerstversiering ligt er (genoeg voor wel 5 of 6 kerstbomen) en ook antiek servies van mijn beide oma’s, onze koffers, kampeerspullen. De gebruikelijke dingen. Die eigenlijk niet weg kunnen…

En het zijn ook niet alleen Mijn spullen maar ook Zijn spullen. En dat maakt het ook lastiger.
Wat er vooral ook lag: een grote verzameling kinderkleertjes. Alle kleertjes van Diederick had ik bewaard. En hij is inmiddels ruim 7 jaar, dus je kunt nagaan hoeveel er dan ligt. Ik kon me er een jaar geleden nog niet toe zetten om alles weg te doen. Het was net alsof ik daarmee onbewust voor mezelf
de weg naar een tweede kind voorgoed af zou sluiten. (Zul je net zien: wordt het een meisje. Dan heb je ook niks aan al die jongenskleren, toch? Maar dat terzijde.)

De knop om

Een paar maanden geleden ging de knop om. Ik besloot kleertjes weg te gaan geven aan onze beide neefjes van 2 en 5 jaar. Voor de kleertjes tot maat 98 heb ik inmiddels ook een goed adres gevonden bij een pasgeboren achterneefje. Afgelopen weekend hebben we de kleren uitgezocht, Diederick en
ik, Van elke maat hebben we toch nog wat bewaard natuurlijk, als herinnering aan vervlogen tijden.
Soms was het ook best wel moeilijk. Maar het geeft ook een goed gevoel nu we (bijna) alles hebben weggegeven. Diederick vindt het leuk dat die jongetjes zijn kleren zullen dragen.

Ik ontdekte dat Jacko dat onbewuste gevoel dat ik had, deelde. Bijzonder dat er zoveel gevoel in een berg kleding kan zitten. Het was dan ook best een plechtig moment om die grote zak met kleren uit handen te geven.
Inmiddels zijn we een paar dagen verder en ik moet zeggen: het is alweer gewoon.  Gewoon een opgeruimd huis…Wat hadden we anders verwacht?

En als ik heel goed luister, hoor ik op zolder de energie weer stromen……