Nieuwe schoenen

Een moeder met een hobbie:

Nieuwe schoenen kopen

 Twee keer per jaar moet het toch echt: de bink moet nieuwe schoenen. Gewoon omdat ze te klein worden en omdat ze niet bij het seizoen passen. We doen dus aan zomerschoenen en winterschoenen, vast herkenbaar. Aangezien we zelden samen in de stad komen en hij een hekel heeft aan shoppen (heeft –ie niet van mij), wordt dit dus een doelbewust uitje. En hij heeft er bij voorbaat al geen zin in. Maar goed. We gaan op pad en onderweg denk ik nog eens terug aan die andere memorabele schoenenkoopmomenten, lekker bemoedigend.

Een paar jaar geleden moest en zou hij van die schoenen met lampjes erin. Ik heb het lang tegengehouden, maar na twee seizoenen erom smeken heb ik toegegeven. Oke dan. Maar na een paar weken was er al een lampje stuk. Hij wilde die schoenen niet meer aan; ze waren toch zeker kapot?! Hij moest dus het hele seizoen stukke schoenen aan. Fijne moeder …

Klusschoenen?

Of die ene keer dat hij zelf bij de kinderafdeling stond te kijken (ik was met mijn zusje bij de damesafdeling) en uiteindelijk samen met de verkoopster een paar werkschoenen in zijn maat had uitgezocht. Voor erbij, om papa te helpen klussen in de garage! Dacht het niet. Afgelopen winter had hij vergelijkbare bergschoenachtige schoenen gevonden en hij was de koning te rijk dat hij zulke winterschoenen mocht. Dan toch, eindelijk. Hij heeft ze aangetrokken en niet meer uitgedaan.

En dan was er nog die keer dat we, na de halve winkel gepast te hebben, nog drie paar hadden staan die goed zaten en die hij leuk vond. Toen ik zei dat hij een paar moest uitkiezen, kreeg ik de wind van voren. Waarom hij MAAR een paar schoenen mocht!? Ik had er toch ook veel meer?? Ik heb dat jaar geen schoenen meer durven kopen, kan ik je zeggen.

Fase 2 : schoenen kopen : de schoenenwinkel

Met deze gedachtes in het achterhoofd stap ik de schoenenwinkel binnen, met onze bink verongelijkt in mijn kielzog. De ene schoen na de andere wordt gepast en afgekeurd. Zit niet lekker, knelt, of past niet (lees: niet ver genoeg losgemaakt zodat –ie z’n voet er niet in kan proppen). Mij zakt de moed een beetje in de schoenen (hoe toepasselijk), want er moeten zomerschoenen komen; hij kan niet eeuwig op zijn favoriete winterschoenen blijven lopen. Staat niet onder z’n zwembroek, toch? Als het nu niet lukt, moeten we nog een keer, Je moet er maar zin in hebben. Maar goed. Ik zeg niks.

Op een gegeven moment zie ik hem dralen bij een paar schoenen. Hij bekijkt ze van alle kanten en zet ze terug. De kleur van de veters is niet goed. Duhh! Maar gelukkig is daar wat aan te doen. Er zijn veters in allerlei kleuren. Kies maar uit! Kun je niet kiezen tussen blauw en groen? Dan nemen we ze allebei. De schoenen zitten goed en lopen fijn. De bink is zeer tevreden en wil ze direct aanhouden. De geliefde winterschoenen gaan in de doos, met de nieuwe veters, in de tas. Uit de gratie, lijkt het.

Samen lopen we terug naar de auto. Ineens zegt –ie: “weet je wat ik nu ECHT stomme schoenen vond in de winkel? Die met die lampjes…..”

lees ook: Kwartet!!