Negen!

Een moeder met een hobbie: Negen jaar al weer

Over enkele dagen wordt onze Diederick alweer negen jaar. Wat gaat de tijd toch snel….. Ik herinner het me nog als de dag van gisteren, toen hij net geboren was. Wat een klein hoopje mens! Zo teer en kwetsbaar, drie weken te vroeg met spoed ter wereld gebracht,  zevenenveertig centimeter en nog geen drie kilo. Zo klein en toch zo groots. Wat was ik onder de indruk.

En moet je hem nu zien…wel een meter veertig (-en-een-half!) lang, potig, dikke bos krullen (van mij) en prachtige blauwe kijkers met lange wimpers (van zijn vader). Vlotte babbel, goed stel hersens, sociaal en dol op buiten spelen. Een heerlijk joch! Toen hadden we natuurlijk geen idee hoe -ie zou worden, dat kleine mannetje van ons. Maar hij is goed opgedroogd, al zeg ik het zelf.
Het liefst zou ik, als trotse moeder, een foto van onze bink plaatsen bij deze column. Maar dat wil hij absoluut niet! Vreselijk vindt hij het, die sociale mediaterreur van moeders en vaders die foto’s van hun kids plaatsen op het wereldwijde web.

Gister vertelde hij me dat een meisje bij hem uit de klas jarig was. Toen hij merkte dat ik dat al wist, was zijn reactie onmiddellijk en enigszins geirriteerd: o ja, heb je dat soms weer op Facebook gezien? En haar moeder heeft er zeker ook een foto bij geplaatst!?! Nou, dat ga jij dus echt niet doen hoor mam, op mijn verjaardag! En ook niet bij die column van je!

Die boodschap is duidelijk, niet waar? Dus sorry, geen foto van onze bink. Hoe trots ik ook op hem ben en hoe leuk ik het ook vind om hem te laten zien. Als hij er zo op tegen is, moet ik dat maar respecteren, lijkt me. Maar jammer is het wel…..

lees ook: een dag niet gehooid