Over foto´s en likes….

Samantha: Over foto’s en like’s

Eén van de FaceBook-vrienden post een foto die werkelijk doet gruwelen. Het laat een klein Afrikaantje zien, ik schat iets ouder dan een jaar oud, onder de vliegen, echt honderden. De tekst die foto “siert” is: “vliegenmepper te koop”. Zelf schrijft de FaceBooker eronder: “Ik weet niet of deze kan..”. Ik moet hier wel op reageren met “Dit kan dus ECHT niet”.
En toch vraag ik me waar het vandaan komt dat je dit wilt delen met je digtale vriendjes om de lachers op je hand te krijgen. De hardheid en harteloosheid er van, verbazen me,terwijl er reacties binnenstromen van FB-ers die het nog grappig lijken te vinden en likes posten…smakeloos. Wanneer kom je op dat punt dat dit soort kinderleed je niet meer raakt…echt een heel enge gedachte.

Mij kost het moeite om ‘s-ochtends een boterham bij Sem naar binnen te krijgen. Eigenlijk geeft het elke ochtend weer strijd. Ik blijf vasthouden aan wat mijn moeder altijd opdreunde “Nooit zonder ontbijt de deur uit”. Sem staat steevast op met een ochtendhumeur. Gelukkig wordt het weer wat eerder licht. Dat maakt het opstaan voor mijzelf dragelijker en geeft me wat tijd om me te wapenen tegen de ochtendduivel. Hij probeert me uit, tot en met, om me vervolgens, terwijl ik nog zit na te sudderen op kantoor (tuurlijk met de opstart cappucino), smst “sorry. ik hou heel veel van jou. Soms zeg ik van niet maar dat is omdat ik dan boos ben xxx”. Mijn hart smelt direct en mijn dag mag echt beginnen…zit hij nou tijdens de les te smsen?????

Schoolfotograaf

De afschuwelijk schoolfoto siert mijn buro. Mij twee mannen met identieke kuiven en baseball-jacks lachen als boeren met kiespijn naar altijd zo-niet-grappige schoolfotograaf. Als ouder wordt je “verplicht” de foto’s af te nemen en de drie (!) zakjes te vullen met een onlogisch contant bedrag, wat gemiddeld drie dagen duurt om bij elkaar te sprokkelen. Maar ik kan het ook niet over mijn hart verkrijgen om de boys met de foto’s en lege zakjes terug te sturen want – tja iedereen neemt ze – en je wilt ook geen jaar missen van hun ontwikkeling van groep 1 naar groep 8. Grrrrrr, de foto’s liggen veilig opgeborgen in de la tot het likes-voor-later is. Opa’s en Oma’s een fotootje, eentje voor op kantoor en ruim 40 euro’s lichter. Schoolfotograaf moet in het hokje ‘passé’ of anders radicaal worden gemoderniseerd. Wij willen hippe, spontane foto’s die we digitaal kunnen binnenhalen én betalen.

Als we allemaal die 40 euro aan een goed doel schenken zou dat wellicht een "vliegenmepper" schelen.

Zo deed school laatst mee aan de actie “Lopen voor water”. Ieder kind moest 5 kilometer lopen met zes (!) liter water in een rugzak. “Want dat is wat sommige kinderen in Afrika dagelijks moeten doen”, zo was het motto. Mijn eerste reactie was verontwaardigd. Dat gaan jullie mijn kind toch niet aandoen? Mijn kind heeft inlevingsvermogen genoeg, zeg, en hoeft het niet zelf aan den lijve te ondervinden! Ik ben er zelfs nog een gesprekje over aangegaan maar heb de boys natuurlijk wel mee laten lopen…Ik denk er nu anders over, sinds “de vliegenmepper”…al is er maar één kind dat het inlevingsvermogen niet had en nu bewuster wordt is dat al winst…dan moeten de goeie maar onder de kwaaie of onwetende “lijden”.

Voor de Facebooker kan ik alleen maar hopen dat ie in de lens komt van de zo-niet-grappige schoolfotograaf, piemelnaakt met een lading vliegen op hem. Die foto neem ik met liefde af, sprokkel wat geld bij elkaar doe het in zakje. Zet het op Facebook en laat het al mijn digitale vriendjes like-en.

Lees meer van Samantha