Knuffel

Linda “oudere”moeder

De knuffel

Het is een beetje een sneu gezicht, zoals hij erbij ligt. Opgefrommeld in de hoek, met zijn snuit platgedrukt tegen de muur. Het lijkt of hij met zijn linkerachterpoot in zijn oor wil peuteren, wat erg moeilijk wordt want dat oor hangt er nog maar net aan. Zijn vacht is smoezelig en zit vol littekens van diverse oplapbeurten; alleen met veel fantasie kun je de oorspronkelijke kleur nog enigszins raden.
Nou ja, het was toch altijd al moeilijk om vast te stellen wat voor ras het nou eigenlijk precies is. Is het nou een paard met giraffenvlekken? Of een giraffe met een te korte nek? Of gewoon een koe met een identiteitscomplex? Neen, wees gerust, er is geen dierenleed in het spel vanwege een mislukt experiment. Het enige wat hier verwaarloosd wordt is De Knuffel.

Verwaarloosde knuffel

Zo gaat dat de laatste tijd. Het bazinnetje is naar school en dan heeft ze geen tijd voor hem. Vorig schooljaar was dat wel anders, hij moest en zou haar mee wegbrengen, en dan mocht ik hem alleen mee naar huis nemen als ik uitdrukkelijk beloofde hem de hele dag in mijn tas te bewaren, dan wist ze tenminste zeker dat ik hem ook weer bij me zou hebben als ik haar op kwam halen.
Maar nu zit ze in groep twee! Nee, dat is andere koek! Als mevrouw met haar jas aan bij de deur staat en er achter komt dat ze knuffel per ongeluk toch nog in haar hand heeft belandthij met een grote zwieper in de hoek. “Nee, je kan echt niet mee, niet zo flauw doen, hoor!” Het is alsof ik mezelf hoor praten.

En daar ligt hij nu. Voor even vergeten. Maar hij kan gerust zijn, straks als ze thuiskomt weet ze hem toch wel weer te vinden. Want ze kan nog niet helemaal zonder. Vooral als ze moe is, dan moet er getut worden, en dan zit hij weer op zijn vertrouwde plekje tegen haar wang geplakt. En, het allerbelangrijkst: hij mag nog mee als ze gaat slapen.
Maar er komt een moment dat ook dat afgelopen is. Dan wordt ze echt een grote meid. Maar niet te snel, hoor…..
Groet, Linda

Lees meer van Linda “oudere” moeder